Kapital

Postaje sve vidljivije da je stvaranje Jugoslavije bilo najveći evropski projekat u XX vijeku, a da je razbijanje SFRJ bio najveći zločin (poslije Drugog svjetskog rata) u Evropi u tom istom vijeku. Utvrđivanje odgovornosti za taj zločin na ex-yu u prostoru neprekidno opstruišu političke elite iz razloga što su i same učestvovale u njemu, te zbog toga što ti isti politički subjekti (pa čak i neki pojedinci) i dalje neprikosnoveno drže vlast u većini ex-yu država. Pojavile su se dvije činjenice koje će ubrzati utvrđivanje odgovornosti za zločin razbijanja SFRJ.

Prva činjenica se nalazi u tome što je nekadašnja sprega između srpskog političkog ludila i crnogorske mitomanije bila glavna razorna snaga jugoslovenske destrukcije, dok su danas srpsko političko ludilo i crnogorska mitomanija u svekolikom sukobu. Zbog toga će biti lakše detektovati i politiku i nosioce takve destruktivne politike.

Druga, i veoma važnija činjenica, je pojava trotomne studije: “Moderna istorija Crne Gore 1988-2017. od prevrata do NATO pakta” autora Šerba Rastodera i Novaka Adžića, a u izdanju Daily press - Vijesti iz Podgorice. Po mom dubokom ubjeđenju ne radi se samo o kapitalnom djelu nego se, usuđujem se tvrditi, radi o intelektualnom, obrazovnom, naučnom i izdavačkom Kapitalu koji se, za sada, formalno nalazi u posjedu Crne Gore, a stvarno je na raspolaganju istraživačima i čitaocima iz regiona, pa i čitave Evrope. Ovaj Kapital u posjedu Crne Gore može biti inspiracija i drugim akademskim stvaraocima u regionu da pokušaju utvrditi uzroke i nosioce moralne i političke kontaminacije u “sopstvenom dvorištu” na način kako su to uradili dr Šerbo Rastorder i mr Novak Adžić. Sve iz razloga da konačno utvrdimo stvarnu istinu o razbijanju SFRJ i da se konačno međusobno pomirimo.

Ovom prlikom želim ukazati na dva detalja koji niti u čemu ne umanjuju značaj ovog velikog Kapitala.

Prvi detalj se odnosi na podnaslov 5.1.2 knjige II “Ko je donio odluku i naredbu o oružanoj intervenciji JNA u Sloveniji i okončanju rata”. Na strani 493. stoji: “Prema tvrdnji predsjednika Slovenije Milana Kučana na Sloveniju je sprovela agresiju JNA odmah poslije proslave proglašenja nezavisnosti i to u vrijeme između 2 i 2:30 27. juna 1991. godine”, a pozivajući se na njegov iskaz u svjedočenju u Hagu u procesu suđenja Slobodanu Miloševiću. Prava istina je da je do prve upotrebe oružija došlo u kasnim popodnevnim satima 26. 6. 1991. godine. Bio sam svjedok tog događaja.

Naime, u jesen 1990. godine piloti Golub Vučković i Ranko Živak katapultiranjem iz aviona dvosjeda tipa “Orao” napustili su isti zbog nemogućnosti izvlačenja desne noge stajnog trapa. Pošto se radi o avionu visokokrilcu takav postupak je i predviđen uputstvom za upravljanje avionom. Avion je bez posade sedam minuta “jedrio” u vazduhu i “sletio” je na Skadarsko jezero sa minimalnim oštećenjem. Isti otkaz se desio pilotu Knaflič Zvonku juna 1991. godine na aerodromu “Cerklje” u Sloveniji. Knaflič je, suprotno uputstvu za upravljanje avionom, uvukao dvije noge stajnog trapa i “majstorski” je sletio na “trbuh” aviona sa minimalnim oštećenjem oplate. To je bio razlog da u ponedeljak, 24. juna sa ekipom inžinjera iz VTI doletim na aerodrom “Cerklje” radi utvrđivanja uzroka ponovnog vanrednog događaja. Istog dana sa aerodroma “Cerklje” se odvijala aktivnost prevoženja vojnika helikopterom MI-8 u cilju ojačanja graničnih jedinica na teritoriji Slovenije. Pred početak sumraka sletio je jedan helikopter na stajanku neposredno pored nas koji smo se bavili avionom “Orao”. Helikopter je bio probušen puščanim zrnima na više mjesta, a iz njega je iznešen letač - mehaničar zastavnik Jelovčić koji je imao prostrijelnu ranu kroz vrat. Kada sam to vidio, ekipi iz VTI sam naredio da se avionom JAK-40 vrate za Beograd, a ja sam sjeo u avion jednosjed tipa “Orao” i vratio se u Komandu RV i PVO u Zemunu. Svoj ljudski i vojnički revolt i protest sam detaljno objasnio u svojim objavljenim knjigama. Etiketa “izdajnik srpskog naroda” koja mi je zalijepljena zbog svog odnosa prema razbijanju SFRJ me u nekim krugovima prati i dan danas, što mi uopšte teško ne pada. Drugi detalj se odnosi na podnaslov 5.1.3 knjige II “Odnos organa vlasti i političkih stranaka u Crnoj Gori prema ratu u Sloveniji”. Na strani 513. stoji: “Iz Crne Gore, tokom rata u Sloveniji poginuo je 27. juna 1991. godine pilot poručnik JNA Eldin Hrapović iz Pljevalja, kada su slovenačke snage oborile avion MI-8 iznad Ljubljane”. Navod je preuzet iz izvještaja lista “Pobjeda” br. 9187 od 1. jula 1991. godine.

Navedeni događaj je tačan u pogledu pogibije pilota Hrapovića. Naglašavam da se slučaj nije desio na avionu MI-8 jer MI-8 nije avion nego je transportni helikopter, a pilot Hrapović je zajedno sa svojim starijim kolegom Mrlak Antonom (Slovenac iz Slovenije) upravljao izviđačkim i nenaoružanim helikopterom tipa “Gazela”. Oboreni su streljačkom vatrom od strane TO Slovenije i pali su na jednu ljubljansku ulicu navedenog datuma.

Dodao bih da političko ludilo ne bira žrtve. U političkom ludilu najčešće žrtve su upravo oni “svoji”.

Smatram važnom potrebom da što više čitalaca ovog monumentalnog izdanja javno iskaže svoje sugestije (čak i neslaganja sa pojedinim navodima) kako bi ovakav Kapital postao kapital svih nas.

Ovo kapitalno djelo ne samo da otvara političku i pravnu mogućnost, nego diktira naredbu da konačno otpočne proces lustracije kako političkih subjekata tako i pojedinaca koji decenijama učestvuju u pomenutom zločinu. Nekada oružijem, a danas korupcijom i organizovanim kriminalom, te njihovom bučnom trovačkom politikom! Oni koji su barjačili ratnom politikom, a danas njihovi biološki i ideološki potomci i dalje kroje sudbinu većinskom antiratnom narodu. Biti ili ne biti, došla je voda do poda! Problem se počinje rješavati izborima. Olovkom! Kako jednoga dana antiratni narod ne bi morao u ruku uzeti i nešto drugo!

Autor je general avijacije u penziji i analitičar geopolitike