Ne mogu a da ne primijetim da je moj prošlosubotnji tekst polučio 41 komentar - te da su se svi ti komentari, do jednoga, odnosili na prvi dio teksta - koji je bio neka vrsta blic-komentara na činjenicu da je jedna od tri ovogodišnje Trinaestojulske nagrade dodijeljena Nikolaidisu junioru - oportunisti od formata, (vele)majstoru trolovanja - pod krinkom beskompromisnog borca protiv velikosrpske ideje i klerofašizma (isključivo sa SPC predznakom).
U drugom dijelu teksta sam se ovlaš osvrnuo na (važnu) vijest koja se 23. juna pojavila na Internet stranici Inženjerske komore Crne Gore (IKCG, ingkomora.me), pod naslovom: “Poziv svim arhitektama - izložba i monografija: Arhitektura u Crnoj Gori u periodu 2002 -2022” - što je, ako je suditi po izostanku komentara, sasvim izmaklo pažnji i laičke i tzv. stručne javnosti.
Opširan komentar na ideju o pomenutoj izložbi i pripadajućoj joj monografiji - koja je potekla negdje na liniji IKCG/ Strukovna komora arhitekata (SKA) - Arhitektonski fakultet Univerzita Crne Gore (AF UCG) - uslijediće u nekom od narednih brojeva - ta pričica krčka na tihoj vatri u ovom trenutku.
Ograničio bih se, ovoga puta, na konstataciju da je zvaničan povod za izložbu i monografiju činjenica da je davne 2002. godine počela nastava na Odsjeku za arhitekturu pri Građevinskom fakultetu Univerziteta Crne Gore - i to isključivom zaslugom profesora Aleksandra Kekovića, koji je bio, veli na Internet adresi sr.wikipedia.org, “jugoslovenski i srpski arhitekta, profesor i dekan na Arhitektonskom fakultetu u Beogradu i Podgorici”.
Pomenuću, istine radi, da Keković nikada nije bio dekan AF PG - ali jeste bio šef pomenutog Odsjeka - od 2002. do 2006. godine, kada Odsjek prerasta u samostalnu univerzitetsku jednicu UCG - Arhitektonski fakultet - sa nevjerovatnim Goranom Radovićem u ulozi dekana - kojega se danas ne sjećaju, ili ne žele da ga se sjećaju, čak ni studenti kojima je bio mentor na diplomskom.
A da li je Keković, uz to što je nesumnjivo bio jugoslovenski i srpski arhitekt, bio i crnogorski arhitekt - na to pitanje neka vam odgovore, zajedničkim snagama, prof. dr Svetlana Perović, dekanka AF PG i gospodin mr Novica Mitrović, dia, predsjednik SKA - a možete, po tom pitanju, da se obratite i ekspertu za tu vrstu pitanja - Nikolaidisu junioru.
Drugo je pitanje zaslužuje li Keković da se neki od njegovih projekata realizovanih na teritoriji Crne Gore nađe na pomenutoj izložbi i u pripadajućoj joj monografiji - i, ako zaslužuje, ko će da se angažuje u njegovo ime oko prijave.
Kad smo već kod toga - pada mi na pamet Kekovićeva djelimično realizovana zgrada AF PG...
***
Šalu na stranu, uspijevao sam i ja, ranije, u par navrata, da zajašem talas dnevnopolitičkih prepucavanja preko (imaginarnih) međa - i da dopišem par redaka na univerzalne teme. Jedna od tih tipično-dnevnopolitičkih tema koje su plijenile pozornost javnosti potonjih godina, bila je i “odbrana” (nelegalno podignute) krstionice kod manastira Miholjska prevlaka na Ostrvu cvijeća, Opština Tivat.
Naime, vjernici i sveštenstvo Srpske pravoslavne crkve (SPC) su par puta spriječili “državni organ” da sprovede u djelo odluku tadašnjeg Ministarstva održivog razvoja i turizma da se ukloni krstionica, nelegalno podignuta u zoni Morskog dobra.
”Krstionica na Ostrvu cveća je nelegalni objekat i deliće sudbinu svih ostalih nelegalnih objekata, dakle biće uklonjena”, pokušavao je Pavle Radulović, ministar održivog razvoja i turizma, koncem aprila davne 2019. godine, da stavi tačku na tu epizodu - posebno insistirajući na činjenici da postoji rešenje o rušenju krstionice (koje nikad nijesam uspio da iskopam, a tražio sam ga, Bog mi je svjedok). “Taj objekat ne samo da je izgrađen bez potrebne dokumentacije”, pjenio je gospodin Radulović, zakleti legalista, ispostaviće se uzalud, “nego ga nema ni u planu (ah ti naši pusti planovi - op.a.). Pričamo o objektu od 11 kvadrata i o upravnom postupku kojim se donose ova akta, koji je u toku i koji obezbeđuje pravnu sigurnost građana”.
Pravnu, veli, sigurnost građana...
Podrazumijeva se, naravno, da priliku da plasira otrovni komentar nije propustio ni dežurni trol - Nikolaidis junior. “(Ja) mislim da je, suprotno reputaciji koja ga prati i koja maršira ispred njega, Amfilohije Radović iznimno tolerantan i blag čovjek”, šalio se Nikolaidis početkom aprila iste godine. “A zašto to kažem? Zato što Amfilohije Radović da hoće, mogao bi da na zgradu Predsjedništva, Skupštine, Vlade, ili čak pred ulaz bilo koje od institucija postavi crkvu, krstionicu, ili ako ga je baš volja striptiz bar (čuješ li ti to - op.a.). I u ovoj državi nema nikoga ko bi se usudio to da sruši, nego bi svi išli na zadnji ulaz. Dakle on to može a ipak ne radi, što meni govori da je on ipak mnogo mnogo ljudskiji i blaži nego što nas njegova reputacija navodi da pomislimo”.
Dan nakon Nikolaidisovog pokušaja da bude ciničan, tačku na tu, u suštinu nadnaravnu priču - u koju bi teško povjerovao čestiti građanin (ili građanka) neke od tzv. uređenih država - stavio je upravo tada aktuelni mitropolit Amfilohije Radović, prigodnom kletvom: “Ko srušio krstionicu, dabogda časni krst njega i njegovo potomstvo uništio!” - tako da Radulovićevo naknadno zaklinjanje da će krstionica biti uklonjena, kao što rekoh, nije imalo nikakvog realnog odjeka. Ispostavilo se, eto, da je krst časni jači od zakona ove besudne zemlje.
Što i nije toliko bitno, naravno - ali jeste bitno da je 41. Vlada Crne Gore, slava joj i milost (Crnoj Gori, a ne 41. Vladi) na sjednici održanoj 28. maja 2020. godine, donijela Odluku o osnivanju Društva sa ograničenom odgovornošću “Zaštita prostora Crne Gore”.
Pa veli, Predmet/ Član 1: “Za sprovođenje administrativnog izvršenja rješenja o rušenju, uklanjanju i vraćanju u prvobitno stanje zemljišta i objekata osniva se društvo sa ograničenom odgovornošću “Zaštita prostora Crne Gore””.
I još veli, Djelatnost Društva/ Član 4: “Djelatnost Društva je sprovođenje administrativnog izvršenja rješenja o rušenju, uklanjanju i vraćanju u prvobitno stanje zemljišta i objekata nadležne inspekcije u skladu sa zakonom i drugi poslovi u skladu sa zakonom i statutom Društva”.
Molim lijepo.
Ako vas zanimaju detalji te (smiješne) rabote, možda nije zgorega da potražite moj tekst naslovljen “Čiji je posao rušenje?”, koji je objavljen 3. aprila 2021. godine, na drugu godišnjicu bacanja pomenute kletve od strane mitropolita Amfilohija - koji se, u međuvremenu, upokojio se u Gospodu.
A možda ne bi bilo na odmet i da se na Internet adresi zastitaprostoracg.me, obavijestite o recentnim aktivnostima pomenutog Društvo sa ograničenom odgovornošću “Zaštita prostora Crne Gore”.
Ili bolje nemojte - čuvajte (mentalno) zdravlje.
Bonus video:
