Kada je Zeta 2007. godine, sa timom čiji je prosjek godina bio tek nešto više od 20, prošla prvo kolo kvalifikacija za Ligu šampiona i odigrala dva korektna (i više od toga) meča sa Glazgov Rendžersima, izgledalo je da će crnogorski klubovi imati šta da ponude na evropskoj sceni.
Ne, naravno, plasmane u grupnu fazu, o čemu su možda razmišljali samo optimisti ili površni poznavaoci fudbalskih prilika, već skromno – dobru borbu, zanimljive utakmice, promociju igrača-talenata...
Valjda je prirodno i normalno imati pozitivan stav, a bilo je i sasvim moguće očekivati da će iz godine u godinu biti bolje, odnosno da će se pratiti, makar u skladu sa mogućnostima, ekspanzija fudbala u Evropi.
Jedanaest godina kasnije, fudbal je u svim, ali bukvalno svim, evropskim zemljama napredovao u svakom pogledu – osim u Crnoj Gori.
Danas se u Crnoj Gori igra mnogo slabiji fudbal nego 2006. Danas u Crnoj Gori ima manje dobrih fudbalera nego tada. Danas se u Crnoj Gori igra na gotovo istim igralištima (samo je jedan stadion, ostali su igrališta sa pomoćnim objektima) i tek na malo boljim terenima...
Danas u Crnoj Gori – fudbala kao da nema.
Kraj iluzije zvane "crnogorski klupski fudbal" označio je sinoć B36 iz Toršavna, sa Farskih ostrva.
Prvi put su amateri ili polu-amateri eliminisali crnogorski klub iz Evrope, i to ne bilo koji, već jedan od najboljih, pa i najorganizovanijih, osvajača Kupa.
Rezultat je takav kakav je, ponekad može da bude splet okolnosti, ali je problem u tome što je, zapravo, splet okolnosti kada crnogorski klub napravi makar nešto na međunarodnoj sceni, a ne kada izgubi od Jermena, Kazahstanaca, Slovaka, Bosanaca, Albanaca, Kiprana, Bugara... i sada Farana. Sjutra će, vjerovatno, i od Maltežana, Andoraca... Jer, na Malti se igra bolji fudbal nego nekada, i u Andori... A crnogorski klubovi su ušli u fudbalski vrtlog iz koga se spas ne nazire...
Splet okolnosti je, dakle, bio plasman Zete u plej-of kvalifikacija za Ligu Evrope, splet okolnosti su, očito, bile i neke lijepe pobjede nekadašnje Mladosti, kao i trijumf Budućnosti nad Gentom, a ne porazi od B36, Kukešija, Spartaksa, Trenčina, Željezničara, Kopera...
Čak bi se i svi porazi lakše podnijeli kada bi crnogorski klubovi prestali da "glume" klubove, većina trenera da "glume" trenere, a fudbaleri fudbalere... Ali, i kada bi mediji prestali da od jadne i bijedne klupske scene stvaraju iluziju fudbala i da joj konačno ukažu pažnju kakvu zaslužuje...
Bonus video:
