Luka Bojović i Vladimir Milisavljević, koji se nalaze u ekstradicionom pritvoru u Madridu svjedočili su danas video linkom iz španskog suda sa Specijalnim sudom u Beogradu na suđenju pripadniku "zemunskog klana" Aleksandru Simoviću optuženom da je bezobzirno ubio svjedoka-saradnika Zorana Vukojevića Vuka 2006.godine.
Poslije njihovog saslušanja tužilaštvo i odbrana iznijeli su završne reči. Zamjenik tužioca za organizovani kriminal Jovica Jovanović zatražio je da Simović bude osuđen, jer smatra da je dokazano da je ubio Vukojević Vuka, dok je odbrana zatražila oslobađajuću presudu.
Simović je u svojoj završnoj riječi rekao da se poslije svega, dolazi do zaključka da Kalinić ne govori istinu. "Očekujem od ovog vijeća i siguran sam da ćemo doći do istine, a to je da ću biti osloboden optužbi" rekao je Aleksandar Simović.
Sudsko vijeće sudije Velimira Lazovića zakazalo je izricanje presude Aleksandru Simoviću za 17. decembar.
Prethodno je tokom saslušanja Bojović rekao da ne zna ništa o tom ubistvu osim onoga što je pročitao u novinama, kao ni o drugim krivičnim djelima za koja ga je optužio Sretko Kalinić.
I Milisavljević zvani Vlada Budala rekao je da ne zna ništa u vezi sa Vukojevićem ubistvom, ali da mu po načinu izvršenja “liči na Kalinićev stil.”
Bojović je međutim rekao da zna kako je Kalinić svirepo ubio njegovog kuma Cvetka Simića u Zagrebu 2010. čije je raskomadano tijelo pronađeno u jezeru Jarun.
Kalinić je ranije optužio Bojovića da je stao na čelo zemunskog klana 2003, poslije smrti Dušana Spasojevića i pružao utočište i pomoć odbjeglim pripadnicima te grupe, koji su po njegovom nalogu izvršili više likvidacija pa i ubistvo svjedoka-saradnika Zorana Vukojevića.
Bojović je ukazao sudiji Velimiru Lazoviću da su sve Kalinićeve priče obične gluposti ističući da on Kalinića ne poznaje i da ga tokom svjedočenja nije ni imenom oslovio.
“Jedino što je istina je da nemam nikakve veze ni sa tom osobom “Kalinićem”, Vukojevićem, Povićem, pa čak i Aleksandra Simovića jedva poznajem i uopšte mi nije jasno zašto se nalazim ovdje”, rekao je Bojović.
On je istakao da ne poznaje Sretka Kalinića i da ga nikada nije vidio. “Životi su nam se ukrstili preko dvije meni drage osobe Milisavljevića i Simića, to su jedine dvije osobe koje se znaju sa njim”, pojasnio je Bojović.
Na insistiranje tužioca, Bojović je pojasnio da su Simović i Kalinić bili pripadnici iste grupe “zemunskog klana”, a da se Simić družio s Kalinićem u Zagrebu.
Na insistiranje tužioca, Bojović je pojasnio da su Simović i Kalinić bili pripadnici iste grupe “zemunskog klana”, a da se Simić družio s Kalinićem u Zagrebu.
“On (Kalinić) je bio nažalost u prijateljskim odbnosima s mojim kumom za kog svi znate kako je završio i kako je platio za to prijateljstvom s njim. Taj čovjek je na najsvirepiji način ubio mog kuma”, rekao je Bojović.
Tokom suočenja, Kalinić je rekao da Bojovića pak poznaje od 7. oktobra 2003, da su izmišljene priče o ljubavnoj vezi njega i Simićeve udovice i da sud ne može da očekuje od njega (Bojovića) da tereti braću Simoviće ni zajedno krivično djelo...
"Simovići su dali Iliji Novoviću 700.000 dolara, a kad je Miloš Simović za Bojovića ubio Novovića oni su mu rekli da sad on njima dođe te pare", konfuzno je objašnjavao Kalinić veze odbjeglih zemunaca sa Bojovićem, skačući s teme na temu.
Kalinić je danas Bojovića optužio i za ubistvo svjedoka ubistva premijera Srbije Kuja Kriještorca, a rekao je i da ne zna zašto Bojović pominje Cvetka Simića, uz opasku da su "oni eksperti za likvidacije svojih drugova".
Na kraju suočenja Kalinić se obratio Bojoviću riječima ""što bi rekli Hrvati, moja sućut"", da bi nakon opomene i beogradskog i madridskog sudije pojasnio da mu je saučešće izrazio zbog ubistva brata, Nikole 29. aprila u centru Beograda.
Bojović je insistirao od suda da konstatuje da ga nijednog trenutka nije isprovocirao i da ga nije ni imenom oslovio tokom svjedočenja.
Milisavljević je potvrdio da Kalinića poznaje od 2000. godine, da je bio s njim u kontaktu do 2004. godine u Srbiji i Hrvatskoj, pa u Španiji do 2009. godine, dok su obojica bili u bjekstvu.
Što se tiče Kalinićevih optužbi, Milisavljević je rekao da on sve laže i da se uopšte ne poznaje sa Bojovićem.
Milisavljević je pojasnio da je Kalinić lažno optužio Bojovića da je naložio ubistvo Milana Jurišića u Madridu i da je učestvovao u ubistvima 2004. za koja im se obojici sudi u odsustvu pred Specijalnim sudom u Beogradu.
Specijalni sud je 20. maja na neodređeno vrijeme bio odložio izricanje presude Aleksandru Simoviću pošto je odlučio da sasluša Bojovića i Milisavljevića o umiješanosti Sretka Kalinića u ubistvo Vukojevića.
Aleksandar Simović, tvrdi da je Vukojevića ubio Sretko Kalinić, dok je Kalinić, koji je uhapšen u Hrvatskoj 2010. i izručen Srbiji, optužio njega. Obojica su bila u bjekstvu u vrijeme ubistva.
Bojović i Milisavljević se nalaze u ekstradicionom pritvoru i čekaju izručenje Srbiji, ali pošto se protiv njih i u Madridu vode krivični postupci, datum njihovog izručenja ne čini se da će biti u skorije vreme.
Tužilaštvo za oranizovani kriminal smatra da je Bojović stao na čelo "zemunskog klana" poslije smrti Dušana Spasojevića i pružao utočište i pomoć odbjeglim pripadnicima te grupe, među kojima su bili Aleksandar i Miloš Simović, Kalinić, Milan Jurišić i Ninoslav Konstantinović nakon ubistva premijera Zorana Đinđića.
Aleksandar Simović je optužen za teško ubistvo iz osvete i koristoljublja, jer je Vukojević, koji je bio šef obezbeđenja vođe "zemunskog klana" Spasojevića, poslije ubistva premijera Đinđića, pristao da sarađuje sa tužilaštvom i dobio status svjedoka-saradnika u procesu za taj atentat, kao i u procesu protiv "zemunskog klana".
Njegovo svedočenje je dovelo do otkrivanja i dokazivanja krivičnih djela koja su počinili pripadnici zemunske grupe, ali je izazvalo i motiv za njihovu osvetu, smatra Tužilaštvo za organizovani kriminal koje je podiglo optužnicu protiv njega.
Aleksandar Simović u požarevačkom zatvoru "Zabela" izdržava višedecenijske kazne zbog devet ubistava i tri otmice koje je izvršio kao pripadnik "zemunskog klana", kao i zbog učešća u ubistvu premijera Đinđića.
Aleksandar Simović je tokom suđenja negirao krivično djelo i za tu likvidaciju optužio Kalinića, takođe pripadnika "zemunskog klana".
Optužen i zbog skrivanja oružja u stanu na Novom Beogradu, u kome se krio tokom višegodišnjeg bjekstva.
On je tokom suđenja priznao da je skrivao oružje, ali je tvrdio da nije bilo njegovo, već sada pokojnog, Zorana Povića Pove, koji je nastradao prilikom likvidacije Vukojevića.
U stanu u kome je uhapšen Simović pronađeni su revolver "Smit i Veson", automatska puška sa municijom, ručna bomba, kao i municija za "magnum" 357 kojim je izvršeno ubistvo Vukojevića.
Vukojević je status saradnika dobio 2003, ali je kasnije došao u sukob s Jedinicom MUP-a Srbije, za zaštitu svjedoka, poslije čega je izašao iz programa zaštite.
Prema optužnici, Simović, koji je u to vrijeme bio u bjekstvu, zajedno sa Povićem Povom i više NN lica, sačekao je Vukojevića ispred kuće u Zemunu u ulici Dragana Rakića 16.
Oni su ga savladali, ubacili u kola i odvezli na auto put Beograd-Šid, gdje mu je Aleksandar Simović zadao više udaraca tupim predmetom u glavu, a potom pucao u njega iz "magnuma" kalibra 357 mm i pogodio ga u predjelu glave grudi i vrata.
Mrtvog Vukojevića je zapalio i njegovo tijelo ostavio pored puta. Prilikom te otmice i komešanja u automobilu, Pović je ranjen, ali su ga ostali prevezli u Urgentni centar gdje je preminuo.
Aleksandar Simović je mlađi brat Miloša Simovića koji je uhapšen u junu 2010. poslije sedam godina bekstva, nakon sukoba sa Kalinićem.
Aleksandar je uhapšen 25. novembra 2006. godine u stanu u ulici Milentija Popovića 35 u Novom Beogradu. Sa njim je tada bila supruga Zorana.
Galerija
Bonus video:
