Ruski rat protiv Ukrajine je „prekretnica i po pitanju unutrašnje bezbjednosti“, rekla je savezna ministarka unutrašnjih poslova Nensi Fezer (SPD) tokom predstavljanja godišnjeg izvještaja Službe za zaštitu ustavnog poretka za 2022. u junu ove godine. Njemačka pruža pomoć Ukrajini i zato je posebno u fokusu ruske tajne službe.
Fezer je sada ponovo upozorila na kampanje dezinformisanja javnosti, kibernetičke napade i špijunažu stranih obavještajaca. Povod za to je jedan aktuelni slučaj: hapšenje Tomasa H. u Koblencu ove srijede (9. avgust).
Savezno državno tužilaštvo tog oficira njemačkog Bundesvera sumnjiči za špijunažu u korist ruskih vlasti. On je, kako se smatra, ruskoj tajnoj službi odao informacije o materijalu i oružju kojim raspolože njemačka vojska. Prema navodima lista „Tagesšpigel, Tomas H. je i ranije u Bundesveru bio poznat po svojim simpatijama za desnoekstremnu stranku Alternativa za Njemačku (AfD), odnosno kao neko ko podržava njihovu politiku prema Rusiji.
Dvostruki agent u redovima BND-a?
Krajem 2022. jedan sličan slučaj našao se na naslovnim stranama njemačkih medija. Karsten L, tadašnji šef „Odjeljenja za ličnu bezbjednost“ u njemačkoj tajnoj službi BND, proglašen je za bezbjednosni rizik. Taj takođe bivši oficir Bundesvera optužuje se, naime, da je kao dvostruki agent radio i za rusku tajnu službu FSB, odnosno da je Rusima odavao državne tajne.
Kako su tada pisali mediji, FSB se posebno interesovao za podatke o pozicijama PVO-sistema koje su zapadne zemlje isporučile Ukrajini. Karsten L, međutim, očigledno nije imao pristup tim podacima. Uhapšen je 21. decembra prošle godine i protiv njega, kao i protiv osobe koja mu je, kako se sumnja, pritom pomagala, pokrenut je istražni postupak zbog sumnje u veleizdaju.
Građanski paravan špijunske porodice
Špijuni iz Njemačke ne dojavljuju informacije u Moskvu tek od početka agresije u Ukrajini. I u prošlosti je bilo više primjera takvih obavještajnih aktivnosti. Na primjer, ruski špijunski par koji je pod imenima Andreas i Hajdrun Anšlag decenijama „glumio“ običan građanski par, on kao inženjer, a ona kao domaćica. U stvarnosti su gospodin i gospođa Anšlag još od kraja osamdesetih godina prošlog vijeka bili aktivni kao špijuni na platnoj listi Moskve.
Oni su, najprije za sovjetsku, a onda i za rusku tajnu službu, u Njemačkoj prikupljali informacije o NATO i Evropskoj uniji. Naredbe iz Moskve primali su preko kratkih talasa, bile su to kodirane poruke. U ta vremena, špijunaža nije bila digitalizovana kao danas. Tek u jesen 2011. porodica Anšlag je „pala“ – njihov stvarni identitet otkriven je zahvaljujući dojavi američke tajne službe. Osuđeni su 2013. na višegodišnje zatvorske kazne i na kraju protjerani u Rusiju.
„Izviđači mira“
„Izviđači mira“. Tim izrazom su se u Istočnoj Nemačkoj (DDR) označavali agenti koji su špijunirali po nalogu tajnih službi te bivše socijalističke zemlje. Tokom Hladnog rata između Zapada i Istoka, po nalogu zloglasne tajne službe DDW-a, Štazija, na području Zapadne Njemačke je, kako se procjenjuje, bilo aktivno oko 12.000 tih „izviđača mira“. Među njima je bila i Gabrijele Gast, koja je raskrinkana tek nakon sloma DDR-a, odnosno neposredno prije ujedinjenja Njemačke.
Gast je bila poreklom iz Zapadne Njemačke, a vrbovao ju je jedan oficir Štazija 1968, tokom istraživačkog putovanja koje je obavila za potrebe izrade svoje disertacije „Politička uloga žena u DDR-u“. Gast je odmah počela da izvještava tajnoj službi DDR-a, a, a istovremeno je, pod drugim identitetom, gradila karijeru i u BND-u, tajnoj službi Zapadne Njemačke. Danas se može reći da je Gast bila vrhunska obavještajka koja je za DDR radila na Zapadu.
Jedan takođe dobar primjer iz te kategorije bio je i Alfred Špuler. On je bio visokopozicionirani službenik BND-a, a po nalogu Štazija razotkrio je na stotine zapadnih agenata koji su djelovali na području DDR-a. Špuler je uhapšen u novembru 1989.
Dvostruki agent bio je i Hajnc Felfe, dugogodišnji šef BND-ovog odjeljenja „Kontrašpijunaža Sovjetskog Saveza“. Taj bivši SS-ovac je sve do 1961. slao u Moskvu informacije. Tokom svog života, Felfe je, kako se pretpostavlja, radio za sedam različitih tajnih službi, među njima i za britanski MI6.
Špijun zbog kojeg je Brant podnio ostavku
Vjerovatno najspektakularniji primjer špijunaže iz ere Hladnog rata u Njemačkoj bio je slučaj Gintera Gijoma. On je u tadašnju Zapadnu Njemačku stigao 1956. „prerušen“ u izbjeglicu iz DDR-a. S njim je došla i njegova supruga Kristel. Njihov zadatak je bio da Štaziju dojavljuju interne informacije o Socijaldemokratskoj partiji Njemačke (SPD). Gijom je napredovao i na kraju je čak postao i sekretar socijaldemokratskog kancelara Vilija Branta.
Nakon što je Gijom raskrinkan kao špijun, Brant preuzima odgovornost i 6. maja 1974. se povlači sa dužnosti saveznog kancelara. Ginter Gijom je osuđen na 13 godina zatvora, a njegova supruga na osam. Zahvaljujući programu razmjene agenata između Zapadne i Istočne Njemačke, oni su 1981. pušteni na slobodu.
Egzekucija Eli Barcatis i Karla Laurenca
O zapadnim agentima koji su djelovali u DDR-u zna se manje nego o njihovim koleginicama i kolegama koji su po nalogu DDR-a špijunirali na Zapadu. Možda i zbog toga što su mnogobrojni špijuni Štazija raskrinkani nakon pada Berlinskog zida. Za postojanje brojnih BND-ovih agenata u DDR-u nikada se nije saznalo, baš kao ni za agente prijateljskih zemalja poput SAD, koji su takođe špijunirali na tlu Njemačke – i koji su, između ostalog, nadzirali čak i komunikaciju preko zvaničnog mobilnog telefona bivše kancelarke Angele Merkel.
Tragičan je slučaj zapadnih špijuna Eli Barcatis i Karla Laurenca, koji su već početkom Hladnog rata, ranih pedesetih godinama prošlog vijeka, na Zapad prebacivali dokumenta DDR-a.
Eli Barcatis je formalno radila kao glavna sekretarka DDR-ovog premijera Ota Grotevola, a svom ljubavniku Laurencu dostavljala je uglavnom banalna vladina dokumenta. Laurenc dakle vlastima BRD-a nije mogao da dostavlja nikakve državne tajne. Ali, njemačko-njemački odnos je u to vrijeme bio izuzetno napet, a DDR je bila čvrsto pod uticajem staljinizma. Nakon što je zapadni špijunski par raskrinkan, Barcatis i Laurenc su osuđeni na smrt, a 1955. su i pogubljeni – na giljotini.
Bonus video:
