Iako je od ubistva Vlastimira Zečevića prošlo 34 godine, podgoričko Više državno tužilaštvo odbilo je da “Vijestima” dostavi podatke o istrazi tog zločina, jer bi, kako tvrde, to otežalo identifikaciju izvršilaca i ugrozilo “efikasnost i zakonitost” postupka...
Istog stava su i za podatke o još 11 ubistava izvršenih u Crnoj Gori od 1991. do 2015. godine. Za šest drugih ubistava objasnili su da više ni ne traže ubice jer je nastupila zastara.
Serija tih likvidacija počela je upravo ubistvom Vlastimira Zečevića, zvanog Mićko Talijan, 1. septembra 1991. godine u Budvi.
Njega su na platou ispred poslovnice tadašnjeg JAT-a, nadomak hotela “Avala” i “Mogren”, u kasnim noćnim satima sačekala dvojica napadača koji su tražili od Zečevićevog prijatelja Tonija Pecovića da se udalji.
Uslijedila je tuča u kojoj su napadači koristili i metalnu šipku, a onda je odjeknuo pucanj. Teško ranjeni Zečević uspio je da dođe do svojih kola i sam se odveze do Doma zdravlja, gdje je i preminuo od posljedica ranjavanja.
Beograđani Petar i Jugoslav Pajić uhapšeni su tada zbog sumnje da su ubili Kotoranina. Pred istražnim sudijom kasnije su povukli priznanja data policiji, a kasnije su oslobođeni optužbi. Ubice nikada nijesu pronađene.
U odgovoru na Zahtjev za slobodan pristup informacijama iz Višeg državnog tužilaštva u Podgorici nijesu precizirali ništa o tom zločinu, ali su napisali da su izvršili test štetnosti za informacije o više istraga i ograničili pristup.
Od njih je traženo da odgovore na to što su do sada preduzeli u istrazi ubistva Zečevića, zatim Barana Vasa Pavićevića i Jovana Vujičića, koji su likvidirani na Paštrovačkoj gori u noći između 25. i 26. aprila 1996. godine i Gorana Žugića, ubijenog 31. maja 2000. godine u Podgorici.
Osim za ta, informacije su tražene i za likvidaciju Blagote Sekulića, ubijen 30. maja 2001. godine u Budvi, zatim Darija i Marije Šurine, koji su ubijeni u eksploziji 2003. godine, ali i ubistvo Tomislava Vujisića likvidiranog takođe u Budvi, avgusta 2004. godine.
Pristup informacijama uskratili su i za istragu ubistva novinara Duška Jovanovića, likvidiranog 27. maja 2004. godine, ali i likvidacije Ivana Šćepanovića i Slavoljuba Mijatovića, u Budvi 27. januara, odnosno 2. avgusta 2011. godine.
Pitani su i je li u njihovoj nadležnosti istraga ubistva Budvanina Saše Markovića, koji je likvidiran 17. aprila 2015. godine u Budvi.
Upitani koje konkretne mjere i radnje su preduzete u svim tim istragama, da li je i od kojih država putem međunarodne pravne pomoći zahtijevano prikupljanje podataka i obavještenja i je li im to pomoglo, odnosno je li išta od toga dalo rezultate koji bi pomogli u identifikaciji počinilaca.
“Nakon razmatranja predmetnog zahtjeva u dijelu opisanom u stavu 4 dispozitiva ovog rješenja, ocijenjeno je da se podnijetom zahtjevu ne može udovoljiti, te da isti treba odbiti. Članom 14 stav 1 tačka 3 alineja 2, 3, 4 i 7 Zakona o slobodnom pristupu informacijama propisano je da organ vlasti može ograničiti pristup informacijii ili dijelu informacije ako je to u interesu prevencije istrage i gonjenja izvršilaca krivičnih djela, radi zaštite od objelodanjivanja podataka koji se odnose između ostalog na prijavljivanje krivičnog djela i njegovog izvršioca, sadrže preduzete radnje u pretkirivičnom i krivičnom postupku, dokaze, procesne radnje, identifikaciju izvršioca i postupke za zaštitu svjedoka”, piše u rješenju.
Oni su pojasnili da je članom 15 u stavu 3 Zakona o slobodnom pristupu informacijama propisano da ograničenje pristupa informaciji u vezi sa istragom i gonjenjem izvršilaca krivičnih djela može trajati najduže deset godina.
Navode i da se u slučaju ubistava Šćepanovića, Mijatovića, Jovanovića, Vujisića, Sekulovića, Žugića, Pavićevića, Vujičića, brata i sestre Šurina, predmeti i dalje nalaze u fazi izviđaja.
Iako su neka od tih ubistava izvršena prije više od 20 godina, iz VDT-a tvrde da su pristup informaciji ograničili iako istraga nije otvorena, a da bi u slučaju otkrivanja i identifikacije izvršilaca procesna aktivnost mogla nesmetano da se nastavi.
“Imajući u vidu da se za slučajeve ubistava I. Š., S. M., D. J., T. V., B. S., G. Ž., V. P., J. V., D. Š. i M. Š., nalaze u fazi izviđaja, u toku kojeg se preduzimaju izviđajne radnje u cilju identifikacije izvršilaca krivičnih djela, davanje informacija i podataka koji su traženi predmetnim zahtjevom bi moglo ugroziti dalji tok postupka kao i efikasnost istog, te eventualnu identifikaciju izvršilaca krivičnih djela u predmetima koji se trenutno vode protiv nepoznatih izvršilaca. Takođe, imajući u vidu da se navedeni predmeti formalno nalaze u fazi izviđaja, iako istraga nije otvorena, imajući u vidu da se prvostepeni organ nalazi da bi u slučaju otkrivanja i identifikacije izvršilaca procesna aktivnost mogla nesmetano da se nastavi, osnovni razlog je u zaštiti svrhe postupka. Na osnovu izloženog i u skladu sa citiranim odredbama Zakona o slobodnom pristupu informacijama, predstavljaju osnov za njihovo ograničavanje radi zaštite postupka, odnosno samih dokaza i preduzetih procesnih radnji, prvostepeni organ nalazi da bi njihovo objelodanjivanje bilo suprotno cilju zakonom propisanih ograničenja”, tvrde iz VDT-a Podgorica.
U odgovoru ne pominju direktno istrage ubistava Zečevića i Markovića, iako su ih naveli u zahtjevu koji su obrađivali.
“U konačnom, u cilju dodatne provjere proporcionalnosti između interesa javnosti da bude upoznata sa sadržajem traženih informacija i potrebe zaštite legitimnih interesa krivičnog postupka, prvostepeni organ je, shodno članu 16 Zakona, sproveo i test štetnosti, te ocijenio da bi objavljivanje traženih podataka moglo proizvesti konkretne i ozbiljne negativne posljedice, prije svega po narušavanje integriteta postupka koji se nalazi u fazi izviđaja, kompromitovanje, odnosno procesnu upotrebljivost sprovedenih dokaznih radnji, otežavanje identifikacije izvršilaca, te u konačnom ugrožavanje efikasnosti i zakonitosti samog postupka. S obzirom na sve navedeno, prvostepeni organ nalazi da su za ograničenje pristupa informacijama ispunjeni uslovi iz člana 14 tačka 3 alineja 2, 3, 4 i 7 Zakona o slobodnom pristupu informacijama, kao i uslovi predviđeni za test štetnosti iz člana 16 istog zakona, te odlučuje kao u dispozitivu ovog rješenja”, piše u odgovoru koji potpisuje samostalni savjetnik Nemanja Bulatović.
Ubice Barana tražili u Crnoj Gori
Barani Vaso Pavićević (32) i Jovan Joco Vujičić (22) ubijeni su na Paštrovačkoj gori, u noći između 25. i 26. aprila 1996. godine.
Nikada nije utvrđeno koliko osoba je učestvovalo u toj likvidaciji, ko su egzekutori, nalogodavci...
Nije zvanično saopšteno ni da li su Pavićevića i Vujičića te večeri, neposredno prije ubistva, policajci kontrolisali u Virpazaru, ali ni da li je policija nakon toga zabranila saobraćaj trasom kuda su se njih dvojica kretala.
Ostala je nepoznanica i zbog čega je Pavićević parkirao automobil pored ceste u mjestu Mali Popov, odnosno na čiji znak se zaustavio sa upaljenim žmigavcima.
Upravo zbog toga, spekulisalo se da ubistvo Pavićevića i Vujičića ima potpis bezbjednosnih službi.
U zvaničnim verzijama, međutim, ne pominje se umješanost tajne policije u tom zločinu.
“Vijestima” je prije sedam godina iz Vrhovnog državnog tužilaštva rečeno da se u tom predmetu nikada nije ukazala potreba za saradnjom sa policijama drugih država, iz čega proizilazi da su njihove ubice u Crnoj Gori.
Bonus video:
