Za loše stanje životne sredine u Pljevljima najodgovorniji su Pljevljaci, tvrdi poznati pljevaljski ekolog Vaso Knežević.
Kaže da je dugo smatrao da su za loše stanje životne sredine u najsjevernijem crnogorskom gradu krive vlasti u Podgorici, ali je nakon određenog vremena shvatio da to nije tako.
“Kao neko ko je u oblasti zaštite životne sredine u Pljevljima, naročito u oblasti zaštite voda u posljednjih 15 godina, moram iznijeti određena zapažanja, koja govore samo o nama Pljevljacima, koji smo zaslužni najviše za stanje životne sredine u našoj opštini, ovakvo kakvo jeste. Na početku mojeg rada, kada sam se poslije studija vratio u svoj rodni grad, bio sam ubijeđen da su za loše stanje u životnoj sredini u Pljevljima, loš standard građana, nepostojanje toplifikacije, nepostojanje kolektora i sistema za prečišćavanje otpadnih voda, ispuštanje fekalne kanalizacije i industrijskih voda u naše vodotokove, loženje uglja u individualnim ložištima, neuređenu vodovodnu i atmosfersku kanalizaciju, uništavanje prirode i prirodnih resursa, krivolov, postojanje divljih deponija, pretvaranje rijeka u kolektore i tako dalje... krivi Podgoričani, tj vlasti skoncentrisane u Podgorici. Vremenom, kako sam uviđao situaciju i spoznavao probleme i uzročnike tih problema, shvatio sam da su za sve te probleme krivi Pljevljaci i samo Pljevljaci”, kazao je Knežević.
Tu činjenicu, dodaje on, redovno su mu potvrđivali lokalni funkcioneri i direktori privrednih giganata u Pljevljima.
“Oni su u odsustvu samoinicijativa, nemoći i zarad svojih funkcija ćutali i bili nepreduzimljivi, pritom kriveći druge, a najviše Podgoricu za sve što nisu preduzeli za opšte dobro ovoga grada. Dok sam bio mlad i naivan, vjerovao sam u to, ali sam vremenom zaključio da je Pljevljak Pljevljaku Podgoričanin, da smo mi sami sebi najveći “sputavači”. Ta sputavanja su proistekla najviše zbog višedecenijske eksploatatorske politike, koja je diktirala sve i bila primat u odnosu na sve druge održive privredne pravce”, rekao je pljevaljski ekolog.
Zbog svega toga, tvrdi on, Pljevljaci su “preduzetnički zakržljali”.
“U Pljevljima je vrlo malo onih senzitivnih struka koje bi se mogle izboriti protiv višedecenijskog devastiranja prostora, jer takve struke nisu imale šta da traže u Pljevljima”.
Naveo je i dva primjera koja, najbolje govore o tome.
“Prvi primjer je Park prirode ‘Gornji tok rijeke Ćehotine’ za koji je urađena Studija zaštite, sprovedena javna rasprava, prikupljena sva mišljenja od državnih institucija i dobijena saglasnost od resornog Ministarstva ekologije 2022. godine. Znači sve što je zavisilo od državnih institucija odnosno Podgorice, obezbijeđeno je. Ostalo je, samo do nas Pljevljaka, da se u lokalnom parlamentu izglasa Park prirode. Bio je čak na dnevnom redu, i na dan Skupštine povlači se ta tačka sa dnevnog reda, pod obrazloženjem ‘da treba detaljnije sagledati kako zaštita tog područja može negativno uticati na budući privredni razvoj Pljevalja’”, kazao je Knežević.
Isto tako, dodaje on, stopiran je i postupak zaštite Gradskog parka sa kanjonom Biserke, koji je ujedno i najljepši dio grada.
“Zaključak je da je višedecenijska eksploatatorska politika dovela do toga da Pljevljaci razmišljaju paradoksalno, umjesto da se pitamo kako višedecenijski ovakav privredni razvoj utiče na životnu sredinu”, istakao je Knežević.
Drugi primjer, naveo je on, aktuelan je posljednjih godinu, a tiče se problematike mrestilišta u gradskom parku u Vodicama.
“To je jedinstveno mrestilišta autohtone potočne pastrmke u Crnoj Gori, za koje predstavnici relevantnih državnih institucija iz Podgorice (PMF, Agencija za zaštitu životne sredine, Ministarstvo poljoprivrede) smatraju da je mrestilište od državnog i javnog interesa i da kao takvo treba da opstane, a naši Pljevljaci raskidaju Ugovor o korišćenju prostorija ribnjaka pljevaljskom ribolovnom klubu zbog pretežnijeg javnog interesa”, kazao je Knežević.
Ekolog smatra da pored svih manjkavosti, ima pomaka u zaštiti životne sredine u Pljevljima.
“Pomaci se ogledaju kroz poboljšanje energetske efikasnosti stambenih objekata u gradu, postepeno izbacivanje uglja kao energenta kod individualnih stanovanja, Rudnik uglja učinio konačno konkretne poteze po pitanju pravedne tranzicije, ekološka rekonstrukcija TE i dugoočekivana toplifikacija, razdvajanje fekalne i atmosferske kanalizacije u cilju boljeg funkcionisanja postrojenja za prečišćavanje fekalne kanalizacije, komunalne usluge i u vangradskom području koje su uslovile manje divljih deponija”, kazao je Knežević.
Bonus video:
