Izgleda da se stvar u međuvremenu svela na jedno jedino pitanje - ko sam ja - da prozivam struku (ugašenu) zbog ovoga i zbog onoga - baš ja - a ne, na primjer, neka arhitektica mlada - mnogo mlada, mnogo slatka - i mnogo uspješna! Već vidim visoku potpeticu i pripadajuću joj nožicu (svilena čarapa i vrlo decentni proplamsaj haltera) koja je iskoračila iz BMW-a 7 Protection - sa lijeve strane, podrazumijeva se...
A kako je ovo što vam serviram u potonje vrijeme za nijansu pregrko - svjestan sam toga - gledaću da podebljam malo med - i da smanjim žuč za nijansu - vama na polzu...
***
Dakle, apsolutno posrnuće (naše) planersko-urbanističke struke (ugašene) ima ime - fanfare molim: Svetislav Gavrilov Popović!
Ne velim da je Svetislav Gavrilovič jedini predstavnik struke (ugašene) koji je prodao vjeru za večeru - broja se ne zna “ekspertima” koji su bili voljni da pomognu i koji jednako nastavljaju da pomažu tzv. nosiocima odlučivanja u devastiranju prostora Crne nam Gore - resursa koji je, kao najslađi za “valorizovanje”, vazda bio prvi na udaru - i niko od pomenutih eksperata nije snosio nikakve posljedice za svoje sramotno djelovanje u minulom periodu - upravo suprotno - eksperti nastavljaju da daju nesebičan doprinos boljitku - ali kad je trebalo “stručno” aminovati Milojkove fantazije o tvrdom Milojkovcu gradu i Slavenovu odluku da se čudo desi baš na Veljem brdu, na periferiji Podgorice - čast je pripala nikome drugome do li, fanfare molim: Svetislavu Gavrilovome Popoviću! - koji nikad nije čekao, kako jednom reče, da mu se stvari dese - nego je hrabro iskoračio i desio se “stvarima, ljudima, događajima” - a ponajprije prostoru Crne nam Gore.
Otprilike u isto vrijeme kad se desio ministar Gvozdimir - u drugoj polovini 2006. godine - desio se i Svetislav Gavrilovič - koji u prvo vrijeme nastupa u Budvi - i kao član i kao izvjestilac za urbanizam i kao predsjednik brojnih tzv. recenzionih komisija - ili tzv. komisija za stručnu ocjenu, kako se to tada zvalo - koje su pružile nesagledivi doprinos morfogenezi Budve u potonjih dvije decenije - kroz davanje pozitvnih mišljenja - odnosno saglasnosti - na sramotne planske dokumente - broja im se ne zna - kojima je formalno pokriveno ireverzibilno (nepopravljivo, bespovratno) divljanje u prostoru Budve - kraljice CG turizma.
“Članovi Popovićevog stručnog tima koji je dao istorijski doprinos današnjem izgledu Budve”, piše Branka Plamenac u tekstu naslovljenom Stopirana gradnja stanova u Budvi i Petrovcu: Kako je struka podržavala građevinski lobi” i objavljenog 10. februara davne 2017. godine, “bili su između ostalih i arhitekta Ranko Đurašević, planer Dragoljub Marković (koji umije i da izdvoji mišljenje kad ocijeni da je pametno da to učini - op.a.), inženjer Dragan Žinić…”.
Nadam se samo da će ta doktorandica mlada - mnogo mlada, mnogo slatka - kojoj padne u zadatak da svoju mladost nesebično položi na oltar lika i djela Svetislava Gavriloviča - kroz mukotrpno prikupljanje istraživačkog materijala o njegovim činodejstvovanjima - umjeti da se adekvatno odredi prema apsolutnoj spremnosti Svetislava Gavriloviča da pljune... OK, izvinjavam se... da zaboravi i na sebe i na struku - i da nastavi da zaboravlja i na sebe i na struku do dana današnjega - što je bila cijena koju je Svetislav Gavrilovič morao da plati kako bi se “ostvario” u naopakim vremenima - kako bi zasjala zvijezda Svetislava Gavriloviča na vazda tmurnom nebu CG planiranja i urbanizma (ugašenoga).
“Arhitekta Popović učestvovao je u izradi više od 20 planskih dokumenata za prostor opštine Budva u ulozi predsjedavajućeg ili člana ocjenjivačkog tima”, kaže Branka Plamenac u pomenutom tekstu i nastavlja: “Dao je stručno, zeleno svjetlo modelu urbanizacije Zavale, centra Budve, za Bečiće, Petrovac, lokacije Smokvice, Crvena glavica kod Svetog Stefana i svih budvanskih sela u kojima su planirane višespratnice ni nalik autentičnom graditeljskom nasljeđu. Stručnu ekspertizu dekana Popovića i tima prošla je i nakaradna Ralevićeva odrednica “preporučena spratnost”, što u prevodu znači - investitor može graditi onoliko spratova koliko sam odluči - čime je definitivno uništen prostor i Budve i Petrovca.”
I još ako vam kažem da je Svetov mentor na doktorskim studijama na Arhitektonskom fakultetu u Beogradu bio niko drugi do li (po zlu) čuveni, fanfare molim: Miodrag Ralević - koji je, između ostaloga, davne 2008. godine svojim potpisom, ispred AF UBG, ukrasio i notorni DUP “Budva - centar” i notorni DUP “Bečići” - a nedugo zatim - 2010. godine - nakon što je Sveto dao “pozitivno mišljenje” na pomenute - sramotne planske dokumente - i Svetovu doktorsku disertaciju.
Sveto Gavrov je zapravo izmećar - čovjek koji bezrezervno zastupa interese tzv. nosioca odlučivanja - prodana duša - koja se od ostalih hiljada i desetina hiljada prodanih duša koje su operisale i koje trenutno operišu na teritoriji Crne nam Gore, majke naše, izdvaja samo u jednom - Sveto Gavrov je uspio da “valorizuje” usluge koje je pružao pomenutim tzv. nosiocima odlučivanja (i) na nazovi-akademskom planu - bez obzira na to što je direktna posljedica te valorizacije bilo pomenuto - apsolutno posrnuće (naše) planersko-urbanističke struke (ugašene).
***
OK, sve što su Milojko i Slaven tražili od profesora Svetislava Gavriloviča - kao prvog i višestruko dokazanog “stručnjaka” među crnogorskim planerima i urbanistima - bilo je “pozitivno mišljenje” i na ideju o gradu Milojkovcu i na Slavenovu ideju da se Milojkovac locira na Veljem brdu - odnosno na sramotni inovirani Nacrt Izmjena i dopuna Prostorno-urbanističkog plana Glavnog grada Podgorice - što profesoru Svetislavu Gavriloviču nije predstavljalo nikakav problem - toliko je puta izašao u susret tzv. nosiocima odlučivanja - a da nijednom nije rekao - Molim vas gospodo, polazeći od činjenice da u Crnoj nam Gori ne postoji institucija koja se bavi planiranjem i urbanizmom, dopustite mi da oformim radno tijelo - sastavljeno od arhitektica - mnogo mladih, mnogo slatkih - i jednako mladih i jedanako slatkih arhitekata - mojih bivših studentica i studenata - i da tom radnom tijelu stavim u zadatak da preispita Milojkovu odluku da pokrene projekat “Milojkovac” i Slavenovu odluku da se grad Milojkovac locira baš na Veljem brdu - i to strogo sa stručne strane, molim vas - te da, eventualno, predloži neko drugo rješenje - manje kontroverzno rješenje - održivo rješenje - uzimajući u obzir, svakako, ključni imperativ: Graditi se mora!
To bi, da je sreće, učinio profesor Svetislav Gavrilovič - kada bi postojao - a izmećar Svetislav Gavrilovič - koji postoji - učinio je isto što je učinio svakoga puta...
Bonus video:
