Stojimo pred filozofskim platnom umjetnice i pitamo se ko smo mi, ko ili šta nas definiše, ali kontemplirajući i bivstvujući sinergiji nas samih, djela i prostora isto tako dolazimo i do pitanja ko koga ovdje posmatra?
Tako doživljaj postavke slika “Idealna forma” autorke Verice Bulatović Filipović sumira istoričarka umjetnosti Aleksandra Butorović koja je i otvorila izložbu u utorak veče u podgoričkoj galeriji “Art”, gdje je dostpuna posjetiocima do četvrtog aprila.
Snažna energija koja pršti iz epicentra svake slike širila se izložbenim prostorom Muzeja i galerija Podgorica. Dok u svojstvu posmatrača stojite pred bilo kojim od radova “Bez naziva”, središte slike uvlači vas u vizuelni dijalog sa samim sobom otvarajući portal za neko drugo, dublje sopstvo, vrijeme i prostor. Krug, kao najsavršenija geometrijska forma koja i ne postoji, u stvaralaštvu Bulatović Filipović nije statičan, nije ni savršen, već pulsira između reda i haosa, racionalnog i intuitivnog, između kosmosa i Zemlje, inicirajući niz načina da se istraže i povežu harmonija i sklad, sa mehanizmima točka prolaznosti života.
Mistična djela kojima dominira kolorit raznoraznih beskonačnih nijansi plave boje, kao da pobuđuju razmišljanja o superiornoj moći nastanka, ali i cikličnosti života, univerzuma, savršenstva, propasti, beskonačnosti... Upravo kolorit igra možda i ključnu ulogu u ovim radovima, pa tako plava boja, u svim svojim dubinama, varijacijama, nijansama, dominira njima i evocira vedrinu, ljepotu, mistiku, dubinu, silinu neba, okeana, vode, oka... Plava više nije samo ton, već i nosilac emocija, vibracija, pulseva, svjetlosti i slojevitosti.
Ciklus koji je predstavljen razvija se negdje od 2019. godine, a prva serija radova prikazana je publici u Petrovcu, na izložbi pod nazivom “Flow” 2022. godine, podsjeća Bulatović Filipović koja otkriva da je naknadno unijela boju u svoje stvaralaštvo.
“U tom periodu sam simetrično slagala osnovne crtačke likovne elemente koji su oblikovani u formi kruga, a kako se ciklus razvijao počela je da se uključuje i boja koja nije bila zastupljena na ranijim radovima. Na radovima se pojavljuju i zapisi, kao potreba da u tom trenutku zabilježim svoju misao, molitvu ili pjesmu, te isti zapisi su tu i u službi kompozicije i likovnosti”, prisjeća se umjetnica procesa.
Iako se umjetnica već dugi niz godina studiozno bavi tematikom kruga kao pojma, konstatuje Butorović, ipak se svaki oblik i varijacija prikazanih krugova opiru lakom tumačenju. Pored toga, bez obzira na format, autorka oslikava istovremeno i fiksnu i fluidnu uravnoteženu konstrukciju kruga, dodaje Butorović koja se publici obratila nakon pozdravne riječi direktorice JU Muzeji i galerije Podgorice, Ivane Ćupić.
“Zapravo, ciklično ponavljajući ovu definiciju kruga, stvorivši jednu shemu kosmičkog oka koja svaki put snažnije izgara i biva sve više natopljeno njenim bićem, umjetnica ga konstantno proučava i ponovo konstruiše, objedinjuje priču kreirajući ne samo ono što jeste, već i ono što može biti”, smatra istoričarka umjetnosti.
Bulatović Filipović ističe da je na izložbama i u ciklusima radova na kojima je ranije radila imala jaku potrebu za preispitivanjem i postavljanjem pitanja o smislu i svrsi života - kako, zašto..., ali i želju za približavanjem tih istih pitanja i promišljanja publici.
“Međutim, kako sam ušla u ciklus ‘Flow’ i sama sebi nametnula slaganje i ponavljanje likovnih elemenata kako bih obuzdala sopstvene misli koje su se rojile u tom periodu dolaze i do slučajne spoznaje u jednom sasvim običnom, a za mene veoma značajnom susretu sa cvijetom... U ovom univerzumu je sve savršeno i sve osmišljeno do najsitnijeg detalja. Princip po kojem je stvoren jedan cvijet, zapravo je i princip po kojem funkcioniše čitav univerzum - mikro i makro svijet... I, dolazim do tog momenta gdje smatram da je suvišno bilo kakvo moja teoretisanje... Potpuno se prepuštam radu i ulazim u to neko stanje flow, što se u popularnoj psihologiji karakteriše kao maksimalna usresređenost na ono što se radi bez svijesti o spoljašnjem dešavanjima. Lagano, u početku i stidljivo, prvo na papirima manjih formata, a onda i na platnu, pojavljuje se boja i počinje komponovanje bojom, linijom i maksimalno uživanje u procesu”, sumira Bulatović Filipović svoj rad.
Ona ističe da je upravo proces osnova i najznačajniji dio samog rezultata njenog četvorogodišnjeg rada.
Butorovoić dodaje da se predstavljeni ciklus stvaralaštva Verice Bulatović Filipović može najbolje opisati u vidu čina razotkrivanja duše istinskih i nefiltriranih emocija kao zaranjanje u unutrašnje njezine svjetove.
“Platna ove umjetnice decenijama vode duboki dijalog stvaraoca kao nosioca identiteta i poteze slikarske četkice koja mimikrira ispovijesti umjetničke duše. Strpljivo, skoro meditativno, sa istrajnošću i naglašenim kuriozitetom, umjetnica poput mozaika gradi svoj put do istine i samospoznaje. Vođena unutrašnjim kompasom, umjetnica gradivnim nanosima boje i obraćanjem pažnje na akcentovanu koegzistenciju dubokih nijansi distinktivnih površinskih linija u vidu detalja, stiže do potpunog tematske pročišćenog kruga kao centralnog aktera na njezinom platnu”, navodi Butorović.
Ona smatra da je umjetnica istovremeno i “filozof koji postavlja svoje matrice interpretira svoju viziju univerzuma reflektujući sebe kao tvorca i naratora koji ovaploćuje i dekonstruiše pojam kruga, tkajući svoju teoriju postojanja i genezu misli u kojima koegzistiraju energije racionalnosti i impulsa”...
“Kroz formu ovog oka, kao bića koje je postojalo prije samog postanka, kao da svjedočimo začetku primordijalnog svijeta, istoriji rađanja kosmosa, iskri koja je formirala prve trenutke svemira, arhetipskoj tački u kojoj je zapisano sve što je bilo i sve što će biti podsjećajući nas na sopstvenu prolaznost”, sumira Butorović.
Bonus video:
