Taman što uzeh da vam objasnim, mili moji, što je smiješno u onom vicu - a nema gore kazne od te - objašnjavati vic - staviše mi u zadatak ovi što strogo vode računa da se sve što treba staviti u zadatak stavi kome treba (više je to bila, ako ćemo pravo, prijateljska molba - nego što je to bio zadatak) - da ovjerim što je Andrija Mandić - predsjednik Nove srpske demokratije, a ujedno i predsjednik Skupštine Crne Gore - rekao u Politici od prošle nedjelje, 9. marta.
Dozvolićete mi, prije nego što nastavim, da citiram uncle Basa: “Rotopalanka, a.k.a. Politika, nedremani je (svevideći - op.a) čuvar tribalnog mentaliteta, promoter svih ovdašnjih triper kombinacija i najugledniji proizvođač privida ovdašnje stvarnosti. Takva je bila od osnivanja, takva će ostati do sudnjeg dana. Koji - kako stvari stoje - uopšte ne mora biti mnogo daleko”.
Dakle, “Crna Gora je idealan prostor za život”, kliče Andrija Mandić sa stranica Rotopalanke, “i moramo da osmislimo plan kako da u narednom periodu postanemo zemlja sa milion stanovnika”.
Malo je falilo da odmah pođem u najbliži hram - da se krstim...
Kad se malo pribrah - predložih da gospodin Mandić prvo otvori 100.000 novih radnih mjesta - što u organima državne uprave, što u organima onih lokalnih samouprava gdje su na vlasti tzv. pobjednici 30. avgusta - po onoj našoj staroj formuli: jedno radno mjesto donosi četiri glasa - pa da ta radna mjesta - ovdje ću opet citirati gospodina Mandića: “... ponudimo ljudima koji svoje korijene imaju u Crnoj Gori, čije su porodice, kuće, zemlja, grobovi u njoj, da dobiju pravo da se vrate i svoju budućnost vežu za svoj rodni kraj”.
Ovo “rodni kraj” bi se prije imalo odnositi, rekao bih, na (pra)domovinu - odnosno (pra)postojbinu - nego li baš striktno na rodni kraj - na kraj u kojem su ti ljudi rođeni op.a. - uz uslov, pretpostavljam, pozivajući se na suštinsko političko opredjeljenje gospodina Mandića - da čuva i da razvija nacionalni identitet srpskog naroda u Crnoj Gori - da ti ljudi ipak potpišu prisegu da su Srbi i da zbore srpskim jezikom - kako se u nekoj situaciji koju nije moguće predvidjeti u ovom trenutku - ne bi predomislili - pusti đavola! - a onda bi se svi oni prekrstili (strogo sa tri prsta) i pristupili ljubljenju Mandićeve svemožne i predobrostive ruke - a odmah zatim i one srpske trobojke u Mandićevom kabinetu - da bi, na koncu, predsjednik naše Skupštine i svi ti ljudi gromko zapjevali nešto iz “Od Glave Zete do grada Spuža...” integrala...
Interesantna je i formulacija “... da dobiju pravo da se vrate...” - što bi se imalo odnositi, pretpostavljam, na famozno crnogorsko državljanstvo - koje je Dunjica, moja vjerna ljuba, kao časna državljanka Republike Srbije u prethodnom periodu, uredno čekala više od 10 godina - bez obzira što predanje kaže da su korijeni njene porodice - uz podrazumijevajuće grobove - u našoj, a odnedavno i u Dunjičinoj - Crnoj Gori.
A što se tiče tzv. prostornog aspekta ideje Andrije Mandića o Crnoj Gori u kojoj bi živio čitav milion duša (od kojih bi, pretpostavljam, barem tri petine, ako ne i cijele dvije trećine - dakle apsolutna većina - bili Srbi) - predlažem da se obustave sve aktivnosti na izradi Prostornog plana Crne Gore - ako uopšte postoje neke aktivnosti u ovom trenutku - i da premijer Milojko sugeriše ministru Slavenu (više bi to bila prijateljska molba, nego sugestija) da opet zažmuri - ne bi li mu se javile najpodesnije lokacije za realizaciju Mandićevog “projekata” - ne bi li mu se javile lokacije novih naselja koja bi imala primiti tih 400.000 novih Crnogoraca (odnosno Srba) koji u ovom trenutku žude za rodnim krajem...
Nije šala, molim vas, govorimo o nekih 140.000 - možda i o cijelih 150.000 novih stambenih jedinica...
***
Ako uzmemo da je drug Jakov, predsjednik, 3. marta tekuće godine potpisao Ukaz o proglašenju Zakona o uređenju prostora (a ne o planiranju prostora) - onda bi trebalo, čim prije, preimenovati Slavenovo Ministarstvo planiranja prostora, urbanizma i državne imovine - u Ministarstvo uređenja prostora i državne imovine - jer što je uređenje prostora ako nije planiranje prostora i urbanizam? - pitaju se drugovi Noci i Srlo - a odmah zatim bi trebalo pristupiti, časa ne časeći, stvaranju zakonskih preduslova za realizaciju Mandićeve ideje o novih 400.000 Crnogoraca (srpske vjeroispovijesti) na teritorije Crne Gore - kolijevke srpstva.
Možda bi prije toga trebalo uvesti - putem zakona o izmjenama i dopunama postojećeg Slavenovog Zakona o uređenju prostora - institut (što bi rekli stari DPS-ovci) prava prečega odlučivanja - što bi imalo značiti da ideje crnogorskih prvaka - Milojka i Andrije - koje se odnose na prostor - odnosno na djelovanje u prostoru mile nam Crne Gore - slava joj i milost - ne moraju nužno biti usklađene sa (postojećom - ako uopšte postoji) planskom dokumentacijom - već bi se usklađivanju tih razvojno-demografskih ideja i prostorne dokumentacije pristupilo post festum - za što bi se pobrinula Slavenova ekipica (više bi to bila prijateljska molba, nego što bi to bio zadatak, podrazumijeva se).
Kad već pomenuh Slavenovo Ministarstvo, moram da primijetim da se iz tog Ministarstva - neposredno prije nego što će se predlozi ova dva nova zakona - Predlog zakona o uređenju prostora i Predlog zakona o izgradnji objekata - naći pred poslanicima u Skupštini - klicalo da “politika u oblasti izgradnje objekata”, u periodu od proglašenja Zakona o planiranju prostora i izgradnji objekata 2017. godine pa nadalje, “nije dala očekivane rezultate” - a kako je “izgradnja objekata generator privrednog razvoja Države” - ko drukčije kaže kleveće i laže! - “procijenjeno je da je politiku izgradnje objekata potrebno značajnije reformisati i unaprijediti i stoga pristupiti donošenju posebnog zakona u ovoj oblasti”.
Dakle, u kontekstu blistave demografske ideje Andrije Mandića, prvoga Srbina u Crnoj Gori, da Crna Gora “u narednom periodu” postane zemlja u kojoj će živovati (bivstvovati - u hajdegerijanskom smislu) milion stanovnika (od kojih bi barem tri petine imali biti časni Srbi - što zbore srpskim jezikom i krste se sa tri prsta) i Slavenovog imperativa - Graditi se mora! - razvojna ideja Milojka premijera o (srpskom?) Milojkovcu gradu na Veljem brdu pokraj Glavnoga grada i poviše Zete hladne vode - o tih... koliko reče Milojko stambenih jedinica?... čini mi se da je govorio, u startu, o 14.000 stambenih jedinica, da bi ta brojka kasnije narasla na cijelih 20.000 stambenih jedinica - naglo dobija na smislu, odnosno značaju...
Te stoga ne bi bilo zgorega, ponoviću, nije mi teško - da Andrija i Milojko promptno sugerišu Slavenu (više bi to bila prijateljska molba, nego što bi to bila sugestija - jer Slaven uživa apsolutnu samostalnost u odlučivanju) - da opet zažmuri, ne bi li mu se ukazale lokacije gdje bi se mogle graditi stambene jedinice za prihvat ovih Andrijinih pajtosa što izgoreše da dobiju pravo da se vrate u Crnu Goru i da svoju budućnost vežu za svoj rodni kraj...
Govorim, u prvom redu, o Podgorici i o pet primorskih opština - i, eventualno, o Cetinju - gradu na sredokraći džade koja vezuje Glavni grad i Budvu...
Bonus video:
