U galeriji hotela “Queen of Montenegro” u Bečićima, sredinom maja ove godine, priređena je izložba najnovijih radova istaknutog crnogorskog slikara Dragoljuba Bata Brajovića (Podgorica,1939).
Brajović je diplomirao (1963) na ALU u Beogradu u klasi Mila Milunovića. Usavršavao se i specijalizovao na Sorboni u Parizu. Do sada je imao preko šezdeset samostalnih, a učestvovao je na više od trisa kolektivnih izložbi u zemlji i inostranstvu. Dobitnik je brojnih nagrada i priznanja. Bio je predsjednik i sekretar ULUCG-a i SLUJ-a, dugo je bio profesor u gimnaziji u Podgorici i savjetnik Ministarstva prosvjete Crne Gore.
Recentnu izložbu prati informativno-kolorni katalog, a umjetnik stalno živi i stvara u Podgorici. U intimnom izložbenom prostoru galerije izložene su dvadeset četri slike galerijskog formata pod nazivom “Dva vida pejzaža Crne Gore”, koje su realizovane uljem na platnu, a ostvarene su u posljednjih nekoliko godina. Brajovićevo pejzažno stvaralaštvo je opušteno, lepršavo i samosvojno.
Svakako, toj vizuelnoj jednostavnosti, lakoći i efektnosti, prethodi ogroman rad, izuzetno iskustvo i veliki broj ostvarenih egzemplara. U aktuelnoj pejzažnoj lepezi, bjelodano se javljuju dva koncepcijska pristupa, zapravo dvije vrste likovno-kreativnog diskursa. Prvoj grupi, uveliko prepoznatljivoj, pripadaju oni izuzetno prozračni, transparentni i reklo bi se “akvarelski” realizovani radovi. Iako samo vizuelno podsjećaju na akvarel, slike su ostvarene klasičnom uljanom tehnikom, sa veoma malo bojenog pigmenta i sa izuzetno mnogo medium-rastvarača. U njima Brajović snažno demonstrira izvanredan osjećaj za svođenje i stilizaciju oblika, formi i crtačke matrice, a istovremeno i za simplifikaciju hromatskih vrijednosti.
Brajović nikada nije bio umjetnik u kome se stvarnost samo “ogleda” ili “reflektuje”
Ta izuzetna obdarenost za dubinsku percepciju atributa, a zatim i izražavanje njegovih najbitnijih karakteristika, dio su izuzetno razuđenog dijapazona Brajovićevih likovnih potencijala. Za te svoje radove, koje najčešće i stvara neposredno u pleneru, Brajović voli da kaže da su rađeni u prirodi i po prirodi. Međutim, pogrešno bi bilo tako jednostavno shvatati i objašnjavati stvaralački čin ovog odista slikarskog maestra.
Brajović nikada nije bio umjetnik u kome se stvarnost samo “ogleda” ili “reflektuje”. Zapravo, Brajović suštinski slika intenzivne mentalne vibracije koje su potaknute svijetom iz okruženja.
Brajovićevo aktuelno slikarstvo crnogorskog krajolika, postavlja brojna estetsko-likovna pitanja ali i daje sasvim autentične odgovore. I ovim izuzetno nadahnutim pejzažnnim egzemplarima, koji se odlikuju autentičnošću i vrsnom harmonijom, kao i mnogim prethodnim, Brajović zasigurno iznova potvrđuje zasluženo mjesto koje mu pripada u crnogorskoj savremenoj umjetnosti.
Bonus video:
