Nije svaka holivudska zvijezda šarmantna kao što izgleda na velikom platnu i TV ekranima. Neki posao shvataju previše ozbiljno, neki previše neozbiljno i zbog toga smo u posljednje vrijeme zvijezde koje smo voljeli češće gledali na naslovnicama žute štampe nego u bioskopu. "Taste of Cinema" sastavio je listu glumaca i glumica sa kojima gotovo niko u Holivudu danas ne želi da radi.
Lindzi Lohan
Ovo je priča mnogih holivudskih starleta. Lindzi Lohan bila je neodoljiva Diznijeva djevojčica koja je uživala u nizu uspjeha (u rimejkovima filmova "Parent Trap” i "Freaky Friday") koji su je prikazali kao snažno i značajno prisustvo na platnu, čak i u tako ranom dobu. Odrasla je uz adolescentsku komediju “Mean Girls”. Sve su oči bile uprte u nju, ali ubrzo je ono što je radila u privatnom životu preotelo svu pažnju.
Okružila ju je drama na snimanju filma Roberta Altmana “A Prairie Home Companion”, kojim je pokušala da pređe u ligu ozbiljnih glumaca. Njena toksična reputacija pratila ju je u nekoliko narednih pokušaja poput “I Know Who Killed Me” u indi filmovima koji nisu dobro prošli u kinima. Ponude su presušile, pa je glumica sada prešla na televizijske angažmane.
Čarli Šin
Sin Martina Šina stekao je slavu osamdesetih godina kada je dobio glavne uloge u filmovima “Platoon” i “Wall Street”. Uslijedilo je mnogo manje kvalitetnih, ali jednako popularnih uloga, dok je Šin prigrlio reputaciju ženskaroša koji se žestoko provodi. Iako je kvalitet njegovih uloga opao, i dalje je zarađivao mnogo novca.
Na kratko je sredio život, nakon što se vjenčao sa Deniz Ričards i osnovao porodicu, nakon čega su uslijedili stabilni glumački angažmani na serijama “Spin City” i “Two and a Half Men”, što mu je donosilo stabilan prihod dugi niz godina. Međutim i to je imalo rok trajanja, jer je došlo do nesuglasica između njega i glavnog i odgovornog ove serije, Čaka Lora, zbog glumčevog neprimjerenog ponašanja te korišćenja droga i alkohola tokom snimanja. Ovo je dovelo do medijskog cirkusa, koji je rezultirao Šinovim otkazom.
Zbog velike popularnosti na internetu, glumcu je uspjelo da dogovori sopstvenu seriju “Anger Menagement”, koja nije uživala uspjeh serije “Two and a Half Men”, pa je otkazana nakon dvije sezone.
Ketrin Hajgl
Ketrin Hajgl je stekla popularnost 2005. godine i to ulogom u seriji “Grey's Anatomy”. Nakon osvajanja televizijskog prostora, okrenula se filmovima, i dobila glavnu ulogu u filmu Džada Apatoua “Knocked Up”.
Hajgl je stekla lošu reputaciju odmah jer je pričala loše o režiseru i ljudima koji su bili uključeni u projekat, nazivajući film seksističkim tokom same promocije. Nakon paljenja tog mosta, našla se u sličnoj situaciji dovodeći u pitanje kvalitet pisanja kreatorke serije “Grey's Anathomy”, Šonde Rajms. Nakon toga se pojavila par puta u generičkim romantičnim komedijama, ali nijedna od njih nije bila pretjerano uspješna.
Edvard Norton
Nije uobičajena stvar dobiti nominaciju za Oskara za svoj filmski debi, ali je to uspjelo Edvardu Nortonu sa filmom "Primal Fear”. Ova uloga ga je učinila jednim od najuzbudljivijih imena u filmskoj industriji.
Usljedilo je nekoliko odličnih filmova, koji su potvrdili njegov status zvijezde, kao što su “Fight Club”, “American History X” i “25th Hour”. Međutim, broj uloga se smanjio kada su se proširile glasine o Nortonovom mikromenadžmentu na setu.
Njegov posljednji veliki pokušaj da bude komercijalni glavni glumac je bio Marvelov “The Incredible Hulk”. Nažalost, Nortonovo izvođenje nije naišlo na dobre reakciije publike i kritičara, a do novinara su došle i priče o njegovom pokušaju da kontroliše sve na setu i raspravama sa članovima ekipe.
Od tada, njegove uloge su manje istaknute i, iako je vratio mali dio stare slave, očigledno je njegov prijašnji status narušen jer mu timski rad nije jača strana.
Miki Rurk
Ovo je neobičan primjer. Tokom osamdesetih godina, Miki Rurk je bio veoma tražen glumac, što zbog dobrog fizičkog izgleda, što zbog glumačkog talenta i autentične ulične žilavosti.
Kritičari su ga obožavali u filmovima poput “Angel Heart”, “9 1/2 Weeks” i "Rumble Fish”, ali je ubrzo sve krenulo po zlu. Reputacija verbalno nasilnog i generalno neugodnog saradnika ga je dovela na crnu listu industrije. Zbog nemogućnosti da nađe angažman, okrenuo se boksu radi zarade. Ovo je uništilo njegov prijatan fizički izgled, a pokušaji da sve popravi nizom jeftinih plastičnih operacija su samo pogoršali stvar.
Tokom 1997. godine je pokušao da se vrati u industriju, ali bezuspješno. Još jedan pokušaj je uslijedio 2008. godine, filmom “The Wrestler”, a ispostavilo se da je upravo ovu ulogu čekao. Odlične kritike koje je dobio za svoj performans osigurale su mu ulogu zlikovca u drugom dijelu “Iron Mana", ali je i ova prilika uzalud potrošena, jer je negativno pričao protiv ekipe tokom promocije filma, zbog čega su druge ponude izostale u narednom periodu.
Vesli Snajps
Vesli Snajps je tokom jednog vremenskog perioda bio nezaustavljiv. Nakon niza sporednih uloga kojima je privukao pažnju, stvari su krenule u njegovu korist 1991. godine sa dvije glavne uloge - jednom u kriminalističkom “New Jack City” i drugom u drami “Jungle Fever”. Oba filma su bili veliki hitovi i prikazali raskoš njegovog glumačkog talenta.
Nakon ovih, Snajps se okrenuo ulogama u akcionim filmovima, a to je krunisao tumačenjem mračnog superheroja Blejda, koji mu je osigurao prvu samostalnu filmsku franšizu.
Stvari su se odvijale kako treba do produkcije trećeg “Blade” dijela, na kojem se Snajps razišao u mišljenju sa režiserom Dejvidom Gojerom. Glasine su kružile da se Snajps ponašao kao zvijezda na setu, da je provodio vrijeme u svojoj prikolici i pojavljivao se samo na snimanju krupnih planova, te odbijao da razgovara sa režiserom uživo, već je sa njim komunicirao putem samoljepljivih papirića na koje se potpisivao kao Blejd. Njih dvojica su se nekoliko puta žustro posvađali, a sve je završilo Snajpsovim pokušajem da udavi režisera. Film nije dobro prošao u kinima, a Vesli se poslije pojavio samo u nekim manje značajnim ulogama.
Majk Majers
Jedna od najuspješnijih priča SNL-a, Majk Majers, prešao je na film napravivši dugometražno ostvarenje od popularnog skeča “Wayne's World”, koji je oduševio publiku i kritičare. Uslijedio je uspješan nastavak, a sve to ga je odvelo do takođe uspješne franšize - o špijunu iz šezdesetih godina, Ostinu Pauersu. Ovo je rezultiralo tim da je Majers postao jedno od najznačajnihih imena filmskih komedija. Nakon ove franšize, pozajmio je glas Šreku.
Između ovih uloga, Majk je glumio u nekoliko pokušaja komedija koje nisu oduševile, a pojavile su se glasine o tome da je neugodan za saradnju, te da se često ponaša kao diva. Osim toga, desilo se i to da se povukao iz projekta jer je bio nezadovoljan scenarijem, što ne bi bilo toliko čudno da on nije bio scenarista istog. Ovo je rezultiralo tužbom Universala.
Takođe, za razliku od kolega komičara, poput Robina Vilijamsa i Džima Kerija, njegovi pokušaji ozbiljnijih uloga nisu dobro prošli. U ovom trenutku, vodi se da se Majers penzionisao, međutim, realnije je da se penzionisao zbog izostanka ponuda za saradnju.
Val Kilmer
Zlatni dečko osamdesetih je bio Val Kilmer. Iako je bilo poznato da se ponaša ekscentrično i na granici zlog, bilo je više faktora zbog kojih je to ponašanje tolerisano, a to je prvenstveno bio njegov prijatan fizički izgled, koji je privlačio publiku. Takođe, njegov glumački talenat je stajao rame uz rame sa tim negativnim osobinama, a ulogama poput one u filmu “Top Gun” pokazao je da može biti i harizmatičan kada to zatreba. Baš na vrhuncu karijere je njegova ozloglašena bahatost dosegla vrhunac.
Na legendarno problematičnom snimanju filma “The Island of Doctor Moreau”, zbog njegovog zlostavljanja je otpušten prvobitni režiser Ričard Stenli. U kasnijim izvještajima je navedeno da je člana ekipe gađao cigaretom bez ikakvog razloga. Nakon ovog filma je odigrao još nekoliko značajnih uloga, od kojih je jedna i uloga Betmena, sve dok ljudi u industriji nisu prestali da tolerišu njegovo negativno ponašanje.
Brus Vilis
Brus Vilis je tokom osamdesetih bio dio elite akcionih filmova. Igrao je uloge sa kojima su se poistovjećivali mnogi, a kada je akcioni žanr izgubio na važnosti, održao se relevantnim saradnjama sa novim i zanimljivim režiserima poput Tarantina.
Stvari su se naglo promijenile oko 2010. godine, kada je sarađivao sa kolegom iz Džerzija, Kevinom Smitom na filmu “Cop Out”. Smit je ovo iskustvo opisao mnogim kreativnim terminima, od kojih nijedan nije bio pozitivan. Budući i da je Smit poznat po problematičnosti, Vilis je nastavio sa odličnim ulogama u filmovima Rijana Džonsona i Vesa Andersona. Nažalost, tu su i stale uloge vrijedne pažnje.
Šaja Labaf
Karijera Šaje Labafa je fascinantan krivudav put. Krenuo je rano, kao dopadljivi Diznijev dječak, a brzo se vinuo do energičnog glavnog glumca, kada ga je Stiven Spilberg uzeo pod svoje krilo, dajući mu bitne uloge u nekoliko blokbastera. Međutim, industrija ga je brzo obeshrabrila, što je rezultiralo početkom ispoljavanja bizarnog ponašanja.
Samo neki od njegovih ispada uključuju opijanje (domaćom) rakijom sumnjivog kvaliteta na setu i iniciranje tuče sa Tomom Hardijem, kao i iritiranje čitave ekipe filma “Fury” lošom ličnom higijenom (nije se tuširao u periodima od nekoliko mjeseci).
Sve ovo bi možda bilo zanemareno da njegovo ponašanje, kada nije na snimanjima, nije bilo gore - inicirao je nekolicinu tuča u pijanom stanju, a i hapšen je u više navrata.
Najskorija uloga u filmu “Američka draga” (“American Honey”) mu je donijela dobre kritike i vratila mu nešto stare slave, ali to nije bilo dovoljno da se u industriji zaboravi njegovo prijašnje ponašanje.
Bonus video:
