Navršava se tačno pola vijeka od smrti švajcarskog psihijatra Karla Gustava Junga, tvorca analitičke psihologije i jednog od najoriginalnijih mislilaca 20. vijeka.
Jung je rođen u Kesvilu u Švajcarskoj 26. juna 1875. godine u porodici protestanstog sveštenika.
Kao mladić počinje da se zanima za filozofiju i teologiju. Završava medicinu 1902. u Bazelu i opredjeljuje se za specijalizaciju psihijatrije.
Već u 25. godini postao je asistent svjetski poznatog psihijatra Eugena Blojlera, na njegovoj klinici za mentalne bolesti Burghelcli u Cirihu.
Rad sa njim značajno će uticati na Jungovu spoznaju kompleksnosti čovjekovog svjesnog i nesvjesnog.
U 27. godini je doktorirao a u 30. postaje docent Ciriškog univerziteta.
Ženi se 1903. godine Emom Raušenbah sa kojom je imao petoro djece i koja mu je bila saradnica do kraja života.
Godine 1907. upoznaje Sigmunda Frojda. Njihov prvi susret protekao je u razgovoru koji je trajao punih 13 sati.
Frojd se nadao da će u mladom Jungu naći svog idealnog nasljednika, što se nije desilo, jer mu je učenik okrenuo leđa već 1912. ne mogavši da prihvati njegovu tezu da je korijen svake neuroze u seksualnosti.
Jung ubrzo počinje sa pionirskim istraživanjima na polju analitičke psihologije, pokušavajući da razriješi nedoumice Frojdove pshonalize.
Prema tvrdnjama Junga, čovjek je kompleksno biće seksualno i religijsko, nagonsko i duhovno, svjesno i nesvjesno, racionalno i iracionalno.
Ličnost je određena prošlim zbivanjima, kao i planiranjem budućnosti.
Ona se razvija tokom čitavog života, ali je Jung posebnu pažnju posvetio duhovnom razvoju u drugoj polovini života.
Za njega libido ne predstavlja samo seksualnu, već cjelokupnu psihičku, pa čak i životnu energiju.
Jung je na osnovu orijentacije libida zasnovao tipologiju ličnosti u kojoj se razlikuju dva osnovna tipa: ekstrovertni i introvertni.
Bavio se i arhetipovima kao i kolektivno nesvjesnim (sveljudsko iskustvo koje se prenosi sa koljena na koljena).
Osmislio je i formulisao nove tehnike psihoterapije koje imaju za cilj vraćanje čovjeka njegovom vlastitom neponovljivom mitu, odnosno mjestu pod skrivenim suncem kolektivnog nesvjesnog, mjestu koje je ljudskom biću dostupno u snovima i mašti.
Junga su njegovi kritičari često etiketirali kao prikrivenog vjerskog dogmatika i alhemičara čije se tvrdnje ne mogu dokazati.
Njegovo djelo je, međutim, snažano uticalo ne samo na psihijatriju i psihoterapiju, već i na književnost i religiju.
Zadirao je u mnoge oblasti tako da je čak odbacio mogućnost posjete vanzemaljaca, tumačeći pojavu letećih tanjira kao posebno stanje ljudskog duha.
Bio je veoma posvećen mason, a bavio se alhemijom.
Na ulazu u njegovu kuću, a potom na njegovom grobu ispisana je latinska izraka: "Prizvan ili neprizvani, Bog je uvek tu".
Jungova značajna djela su "Psihologija nesvjesnog" (1912, u ponovljenom izdanju Simboli transformacije), "Psihološki tipovi" (1921), "Psihologija i religija" (1938), "Uspomene, snovi i razmišljanja" (1962).
Umro je 6. juna 1961. u Kišhnetu.
Galerija
Bonus video:
