Decenijama se Opštini Herceg Novi ne rješavaju životna pitanja penzionera (stambena pitanja, izgradnja klubova penzionera, dnevnih boravaka, prostorija za rad i njihovo opremanje). O banjskom liječenju nema ni pomena. Nema participacije za gradski i međugradski saobraćaj, da ne govorimo o kulturnim događajima. U toj nadgradnji životnih pitanja, za penzionere, H. Novi je posljednji u CG. To je za nepovjerovati?! Male mjesne zajednice Spuž, Duklo (Nikšić), izgradile su i opremile dnevne boravke. Neka, kad ima divnih i kreativnih ljudi koji cijene i vole generaciju trećeg doba. Zar to ne zaslužuju penzioneri Novog?!
Herceg Novi je, trideset i više godina, poslije Dubrovnika i Opatije, bio kulturni centar Balkana. U njemu su boravili, stvarali i liječili se Marko Car, Marko Miljanov, nobelovac Ivo Andrić, Njegoš, Mihalo Lalić, Meša Selimović, Desanka Maksimović, Zuko Džumhur, Branko Ćopić, Mira Alečković i mnogi drugi književnici, putopisci i svjetski poznati i priznati političari, vjerski velikodostojnici i filmski radnici.
Taj maćehinski odnos prema penzionerima godinama i godinama “njeguju” odgovorni u opštini i Savezu penzionera CG (koji se nalaze u funkcionalnoj depresiji) i samoj državi.
Što je činjeti penzionerima?
Da odgovorni u Opštinskoj organizaciji penzionera, koja broji preko 6.500 članova, koji znaju, umiju i smiju, svakodnevno, kao značajno biračko tijelo, traže dio političkog i ekonomskog kolača, uz punu pomoć medija, uporno, na korektan i civilizovan način, očekivalo bi se da taj opravdani napor penzionera za rješavanje životnih pitanja bude olakšan i prihvaćen u godini kad Novi konkuriše za prestonicu kulture Evrope. Tim prije što Evropa kulturni nivo i razvoj jednog društva cijeni prema nivou odnosa prema licima trećeg doba.
Riječju, penzioneri puno očekuju od novih evropskih vjetrova i nadaju se da će privoljeti one koji odlučuju o ljudskim sudbinama da izgrade institucije koje će imati humaniji odnos prema penzionerima - normalno evropsko ponašanje.
Penzioneri su divni i umni ljudi, nosioci kulture i istorije kraja iz koga potiču. Danas žive vrlo teško, često su potisnuti, pod stresom, nerijetko i napušteni od porodice i društva, bolesni, mnogim krče crijeva, nerijetko njihov topli dom preuzimaju kućni ljubimci.
Penzioneri ne gube nadu dok dišu, jer su svjesni da se sporo odrasta - duhovno uzdiže.
Velisav Mića KNEŽEVIĆ, predsjednik Mjesnog udruženja penzionera Herceg Novi
Bonus video:
