Načelna obilježja savremene i nove ljevice su: anti-autoritarnost i demokratičnost, anti-kapitalizam, anti-militarizam, sekularizam i anti-klerikalizam, internacionalizam i anti-nacionalizam. A program se zasnima na socio-ekonomskoj politici sa akcentom na pravljenju pogodnog ambijenta za život i rad stanovništva države.
U dobu ekonomske i finansijske krize, visokog nivoa zaduženosti BDP-a, budžetskog deficita, investicione stagnacije, visokog nivoa nezaposlenosti, odlivu omladine, jako je bitno izgraditi jaku političku ljevicu koja će se baviti ovim pitanjima i omogućiti kroz političko djelovanje prevazilaženje problema. Za razliku od toga, mi na političkoj sceni imamo procvat političke desnice, sa ekstremno nacionalističkim akcentom. Imamo sa jedne strane izjednačavanje vladajuće partije sa državom, partiju koja iz pozicije vlasti “čuva” državu od svog naroda, dok sa druge strane imamo partiju koja ne poštuje i negira postojanje države, iskazujući otvorenu mržnju prema svemu što simbolizuje državu uključujući i njene simbole. Za sve to vrijeme imamo rasprodaju državne imovine, neprihvatljiv rast zaduženosti, finansije na ivici kolapsa, velike migracije... Ovaj fenomen je izrazito prisutan na Balkanu gdje su nacionalne i vjerske podjele uvijek bile izražene. U tom sistemu gdje se više priča o XVIII i XIX vijeku nego o sadašnjosti i budućnosti, gdje je bitnije da li se čovjek klanja ili krsti, da li se osjeća kao Srbin ili kao Crnogorac, nego o tome da li je sit ili gladan, da li ima da školuje djecu, da li ima sigurnu budućnost kroz penzioni fond države, nažalost, narod i država su osuđeni na propast.
Nemoguće je ne vidjeti da se u javnosti više polemiše o 1918. i potezima tadašnje vlasti nego o 2018. i potezima sadašnje vlast. Bitnije je da li crkva na Rumiji ima građevinsku dozvolu nego da li je zakon o eksproprijaciji ustavan, bitnije je da li je na grbu krst ili polumjesec od toga da li je Tara devastirana, da li je država pred bankrotom i da li je prihvatljivo da se zadužimo još 370 miliona sljedeće godine.
Svađamo se oko vlasništva nad morem, a zanemarujemo činjenicu da je obala kojom dolazimo do mora već davno rasprodata, i nije ni “naša” ni “njihova”, a ovo malo izlaza na more što nam je ostalo biće zakonom o eksproprijaciji oduzeto.
U ovakvom političkom ambijentu pojedinci profitiraju jeftinom političkom demagogijom, a država i narod gube. Stoga je jako važno baviti se realnim i mjerljivim stvarima, jačati državni aparat, koji će na adekvatan način odgovoriti izazovima sa kojima se susrećemo. To je jedino moguće uz jačanje ljevičarskih partija kojima je prevashodno zadatak socio-ekonomska politika. Imamo državu i to je činjenica.
Moramo učiniti da je ona jednaka za sve. Da za sve svoje građane omogući jednaka prava, bez obzira kako se ko zove, kom’ se bogu moli i koje je boje kože. Takođe, moramo se boriti za ekonomski rast i razvoj, kako bi svi u našoj državi mogli da žive životom dostojnim čovjeka.
Autor je sekretar za finansije u opštini Budva i član predsjedništva OO SDP Budva
Bonus video:
