Evo godina prođe u čekanju... Kad malo bolje pogledaš, više se i ne zna šta se čeka. A čekaće se, izgleda još.
Ko koči? Kome odgovara ova sado-mazo predstava? Ma ko se to iživljava nad ovim narodom i za čiji račun?
Prije par godina smo po ciči zimi šetali sa pokretom „Odupri se“, sve u nadi da smo blizu kraja jednog ludila. S pravom nismo dopuštali da politika i političari uđu u pore i poruke ovog, čisto građanskog pokreta. I bili smo u pravu!
Vrijeme je uradilo svoje... iscrpljenim građanima prišli su političari - i ideju slomili i „izlizali“ do neupotrebljivosti.
Danas su većina tih ljudi poslanici vladajuće većine i članovi su sve tri koalicije. Dakle, ono što je nekad traženo sad mogu odmah i lako da ostvare. Zašto to ne urade? Sad je bar lako... (Dr Srđan Pavićević, Vijesti)
* * *
Nije baš po uzusima zanata počinjati svoju kolumnu odlomcima iz tuđe, ali ja se i dalje držim starog novinarskog pravila da je suština važnija od forme.
A suština, odnosno razlog zbog kojeg su svim građanima godinu i po života u slobodi "pojeli skakavci", leži u tome što su najjači konstituenti vlasti počeli da ruše sopstvenu vlast čim je konstituisana. Upravo u času kad su i očekivanja građana od te vlasti i njihovo povjerenje u nju bili na vrhuncu.
Rušili su je po istoj matrici koju su koristili za rasturanje protesta Odupri se u trenutku kad su bili najmasovniji. Zato što su i tada i sada bili politički sposobni i ljudski odgovorni samo toliko da budu - opozicija.
Nakon dolaska na vlast, manipulisali su vlastitim biračima na isti način na koji je, dok mu je moglo bit', depees to radio sa međunarodnom zajednicom. Javno, maksimalna podrška evropskim vrijednostima, praktično - vladanje po vizantijsko-osmanskom modelu.
Zašto su se uopšte borili da dođu na vlast kad su znali da ne mogu podnijeti odgovornost koju taj dolazak donosi, ne uspijevam da dokučim ni nakon jednoipogodišnjeg performansa. Kojim može biti zadovoljan samo Milo Đukanović, zato što prvi put u dugoj vladavini nije morao da snosi troškove kupovine vremena...
* * *
- Izlazak iz NATO je nemoguć, naš cilj su evropske vrijednosti, a okosnica rada Vlade će biti ekonomsko ozdravljenje, nezavisnost pravosudnih institucija i sve što treba da ubrza put države u Evropsku uniju - šalio se, sve su prilike, jedan od lidera Demokratskog fronta 1. septembra prošle godine.
Samo mjesec kasnije, počelo je ucjenjivanje Vlade, Skupštine i koalicionih partnera crkvenim zakonom, koji je samo produbio razdor čiji je uzrok bila prvobitna i skoro istovjetna depeesovska verzija.
Slične ucjene, zbog kojih 2. septembar kod nas nije stigao ne samo prošle nego ni ove godine, nastavljene su popisom, rekonstrukcijom i odnedavno izborom nove Vlade.
- Svaka ružna riječ odapeta iz naših redova prema pripadniku druge vjere ili nacije, odapeta je prema nama samima - govorio je dan nakon izborne pobjede koalicioni kolega.
Nažalost, tokom rasprave povodom Zakona o vjerskim zajednicama a potom i Rezolucije o Srebrenici, ne da su odapinjane ružne riječi nego je sva Crna Gora vraćena u devedesete. Još traje taj, na sreću virtuelni, rat protiv ustaša, balija, šiptara i ostalih terorista.
Da ne pominjem pomiriteljski učinak streličarskih vodova zaduženih da nišane u one #kojisebezovucrnogorci...
- Diktatura je pala, građani ne treba da se boje bilo kakvih pritisaka ili prijetnji otkazima - grubo se našalio i treći koalicioni partner prvih septembarskih dana.
Ne da se građani već mjesecima boje, nego su potpuno istraumirani time što se bez litijaške Spomenice 2020. ne može u državnu upravu. Ne samo za direktora ili savjetnika, nego ni za kurira...
Ali, Srbi su bili neravnopravni? Jesu, i ta nepravda je morala biti ispravljena, samo ne na isti način kojim se služio bivši režim.
Nije depees/esdepe vlast udomljavala Crnogorce zbog nacionalne nego zbog partijske pripadnosti, niti DF u vlasti želi partijski neaktivne Srbe.
Dvotrećinski crnogorsku naslijedila je dvotrećinski srpska Vlada, ali DF-u ipak nije po volji. Hoće da pravi novu, potvrđujući tako da mu nacionalni predznak ministara ne znači ništa ako nije (pr)ovjeren partijskim.
* * *
Demokrate su u prvim postizbornim danima, u zvaničnim nastupima, odavale utisak da su bliže građanskoj Uri nego skoro jednonacionalnom DF-u.
Nakon konstituisanja zakonodavne i izvršne vlasti, potpuno su se pogubili. Do te mjere da mi se ponekad čini kako uopšte nijesu svjesni da su i oni na vlasti, osim kad šalju svoje kadrove u konzulate i upravne odbore.
Mjesecima već lutaju na krivudavom putu od nekadašnjeg savezništva sa Urom i bratom Dritanom ka recentnom bratstvu sa DF-om i ocem Joanikijem.
Pokušavajući usput da od prvog - partijskog - partnera preuzmu birače uz pomoć drugog - crkvenog, sve brže se vraćaju na fabrička podešavanja svojih političkih očeva.
Dok čitam saopštenja DCG, imam osjećaj da ih pišu partijski kadrovi nekad jedinstvenog esenpea. I ne mogu da se načudim brzini kojom su mlade poletne demokrate zaboravile da taj esenpe nije bio ni ljevica ni centar, nego - desno krilo jedinstvenog depeesa.
Koji me đavo tjera da, nakon maltretiranja sa ekrana, još i čitam partijska saopštenja? Moram, otkako sam u jednom pronašla da je Željko od Balše, Brana i mene formirao još jednu političku falangu olovnih vojnika koja bi da nam se proda za eksperte i samozvani bedem nacionalnih interesa Crne Gore.
Mogla sam, naravno, još tada da im objasnim ko je, u stvari, politička falanga olovnih vojnika. Umjesto toga, samo sam prebrojila obje "vojske".
Ispostavilo se da naša falanga, i to bez komandanta Željka, ima skoro tri puta više čitalaca nego što su DCG i njegova tri partijska saveznika imali glasača na posljednjim izborima...
Uprkos tome, nije mi problem to što je partija koja sebe smatra evropskom dozvolila sebi da zarati sa kolumnistima najuticajnijeg medija, dalo bi se to objasniti nepoznavanjem evropskih postulata o slobodi novinarstva.
Problem je što su Demokrate, zbog upornosti da privuku birače DF-a i SNP-a, na dobrom putu da zarate i sa preostalim evropskim vrijednostima...
P.S. Taman kad počeh da se bavim varijantama raspleta postizbornih poraza, stiže Eskobar. Premijeru je uručio prvi paket podrške i pacifikovao protivnike. Predsjedniku je uputio posljednju opomenu i - upokojio nade pristalica u povratak. Rekoh li ja blagovremeno da su američke diplomate drastično efikasnije od evropskih...
Bonus video:
