Prava riječ na pravom mjestu

Toliko je zanimljivih arhitektonskih tema u ovom bremenitom povijesnom trenutku, ali mene druge brige more...

U međuvremenu sam iskopao - baveći se Detaljnim urbanističkim planom Donja Lastva (SLCG - opštinski propisi 3/13) - nešto što se zove “Komentari na nacrt DUP-a Donja Lastva, Opština Tivat” - i što je datirano 4. juna 2012. godine - a iza čega stoji MANS, odnosno Dejan Milovac (nepoznatog zvanja i zanimanja).

Pa kaže, “1. Plan se ne obazire na razvojne projekcije važećeg PUP-a”, a u obrazloženju stoji: “Projekcije razvoja iz PUP-a Opštine Tivat (SLCG - opštinski propisi, 24/10 - op.a.) u pogledu broja stanovnika i potrebnog broja stanova su mnogo realnije (pogrešna riječ na pravom mjestu! - op.a.) od vrijednosti koje predviđa ovaj planski dokument. Tako, PUP u Kompetitivnoj varijanti (str. 64) predviđa svega oko 1.000 stanovnika odnosno oko 600 stanova (597 - da budemo precizni - op.a.) u Donjoj Lastvi. S druge strane, ovaj DUP (Nacrt DUP-a, molim vas druže Milovac - op.a.) predlaže maksimalni kapacitet od čak 4.500 stanovnika i 1.600 stanova (ne navodi str. br. - op.a.)”.

Te ja, sumnjičav kakvim me je Bog dao, požurih da provjerim date navode - i, ne lezi vraže, u PUP-u stvarno stoji 1.000 stanovnika, odnosno 597 stanova - što je maksimum - ali u Nacrtu DUP-a Donja Lastva (opstinativat.me/planska-dokumentacija/) nisam uspio da pronađem te (navodno) predložene maksimalne kapacitete.

Sve što sam uspio da iskopam je “Pregled maksimalno mogućih površina i kapaciteta u okviru predmetnog prostora” (str. 65) - i još veli (str. 66), “u okviru ovog prostora može se očekivatii maksimalno 1.200 smeštajnih jedinica (stanovi, smeštajne jedinice u funkciji turizma) odnosno 3.240 korisnika prostora (ne stanovnika, molim vas druže Milovac - op.a.) i to pod pretpostavkom da se plan realizuje u potpunosti u navedenom planskom periodu, a što apsolutno nije realno (prava riječ na pravom mjestu! - op.a.). Gustina stanovanja na nivou zahvata plana bi prema planskom rešenju bila 72 st/ha a što je manje od PUP-om zadate gustine stanovanja u okviru predmetnog prostora (80 - 150 st/ha, ako se ne varam - op.a.)” itd.

Eh da je Bog povezao Milovca i mene davne 2012. godine - on da brlja - a ja da vršim fact-checking i stručnu korekturu - ni jedan jedini planski dokument nikad ne bi bio usvojen u Crnoj Gori - slava joj i milost.

I još veli Milovac: “Ovaj projekat je finansiran od strane Evropske Unije, preko Delegacije Evropske Unije u Crnoj Gori, a implementira ga Mreža za afirmaciju nevladinog sektora - MANS” - što će reći da se drug Milovac (nepoznatog zvanja i zanimanja) očigledno osjetio pozvanim i dovoljno kompetentnim da lično opljune po DUP-u “Donja Lastva” - i pokupi, pretpostavljam, izdašan honorarčić - umjesto da angažuje ekspertsko lice - Svetislava G. Popovića, glasovitog CG urbanista, na primjer.

Milovac zatim konstatuje da se pomenuti “planski dokument ne izrađuje zbog ravnomjernog i održivog prostornog razvoja, već zbog omogućavanja daljnje stambene izgradnje (a zatim i izgradnje u funkciji turizma - što bi se reklo - op.a.), a na račun postojeće (...) infrastrukture” - što je tačno, naravno - i što se, otprilike, odnosi na sve ovdašnje planske dokumente - još od osvita planiranja na ovim prostorima pa do današnjih dana.

Usput sam izvršio i paralelnu analizu sva tri idejna rješenja - iza kojih stoji Društvo za turizam i usluge “IP Invest” D.O.O. Tivat - i koja su uredno okešana na Internet stranici Ministarstva održivog razvoja i turizma (mrt.gov.me) - i mogu da konstatujem, bez imalo zazora, da... OK, toj temi moram posvetiti barem tri cijele strane, odnosno tri nastavka.

Tzv. Kanice (ko ako ne arhitektice mlade - bombe bacale) su, sa svoje strane, predale Ministarstvu kulture “Inicijativu za uspostavljanje zaštite kulturnog dobra za Hotel “Podgorica”, uključujući i Inicijativu za prethodnu zaštitu, radi sprječavanja rizika od njegovog oštećenja, uništenja ili nestanka”.

Hotel “Podgorica” je, dodao bih, već oštećen - u znatnoj mjeri - i to nakon prve intervencije u interijeru (godine... pomognite mi, molim vas...), a zatim i 2004, odnosno 2005. godine, kada je podvrgnut (drugoj) rekonstrukciji - o čemu je pisao gospodin Markuš (u knjizi “Kana”) - uz napomenu da se i moje ime našlo među sedam imena koja stoje iza “Inicijative za uspostavljanje prethodne zaštite na objektu hotela “Podgorica” i njegovom okolnom području” - koju smo 31. decembra davne 2015. godine uputili na adresu Ministarstva kulture/ Uprave za zaštitu kulturnih dobara - a na ruke gospođi Anastaziji Miranović, tadašnjoj direktorici.

Kanice me nijesu udostojile poziva da potpišem ovu novu Inicijativu. Posrijedi je, izgleda, neki nesporazum. A da su me pozvale, kojim slučajem - ipak ne bih, kao nadasve odgovoran čovjek, to potpisao. A zašto? I toj temi moram posvetiti barem tri cijele strane, odnosno tri nastavka.

Ne mogu a da ne primijetim da je prošlog ponedeljka (16. novembra) u holu Skupštine Glavnog grada (zamalo napisah - Podgoričke skupštine) otvorena izložba radova studentica i studenata (četvrte godine) podgoričkog Arhitektonskog fakulteta - na temu revitalizacije i valorizacije (čim neko pomene valorizaciju - otkočim moj brauning!) prostora bivše Kasarne Morača. I još veli da su “prikazana rješenja rađena po određenim metodološkim principima (...) što predstavlja prednost u mogućoj implementaciji ovih rješenja u prostorno-plansku dokumentaciju Podgorice” - čega sam se i plašio, moram priznati, jer na prostoru bivše Kasarne Morača - za razliku od studentica, studenata, Dombija, Djeteta Ćkofija i pomenutog Es Džija - oca i majke CG urbanizma ugašenoga - vidim samo park - park, park, park i samo park - uz one dvije prekrasne kamene kućerine iz vremena knjaza, odnosno kralja Nikole - slava mu i milost - temeljito rekonstruisane i revitalizovane, svakako.

Kladio bih se da Es Dži hoće nešto da poruči širem auditorijumu preko studentica i studenata, što nije baš... kako da kažem... pogotovo ako uzmemo u obzir činjenicu da se imena studentica i studenata čiji su radovi izloženi u holu Skupštine GG nigdje ne pominju - što je baš žalostan propust.

A što se tiče Digitalne izložbe “Muzička arhitektura Ludviga van Betovena” (250yearsbeethoven.me) - iza koje opet stoje studentice i studenti podgoričkog AF - o toj izložbi ću ispjevat pjesmicu, obećavam - pogotovo u svjetlu radosne činjenice da se imena studentica i studenata koji stoje iza izložbe svuda pominju: Irena Radulović, Bojana Krivokapić, Andrej Riger, Milica Labudović, Jovo Čeprnić, Kristina Radović, Žaklina Nježić, Sofija Poleksić, Šćepan Popović, Marija Radonjić, Dušica Božanović, Vladimir Fatić i Zorica Dragović (Metalurško-tehnološki fakultet).

Pokušao sam da ovjerim - strogo na preporuku - i video uradak koji je naslovljen “FORUM REPUBLIKUM | EP1 | Što se (g)radi?”, ma što to značilo - iza kojega stoji Glas Zabjela - i kud ću, đe ću, potrefih - i to iz prve - random - što bi rekli ovi drugovi što vole da ubace i pokoju riječ engleskoga tu i tamo - baš na Kanicu Ruškicu (ne prepoznadoh je u prvi mah) - te ipak iskoračih iz te vesele pričice za malu djecu.

Toliko je, kao što rekoh, zanimljivih arhitektonskih tema u ovom bremenitom povijesnom trenutku, ali mene druge brige more...

O tome u narednom broju...