A u međuvremenu smo imali i novo izdanje podgoričkih Dana arhitekturice - treće po redu - mašalah, mašalah - što će reći da su se naše arhitektice mlade - mnogo mlade, mnogo slatke - i naši jednako mladi i jednako slatki arhitekti - našli u jedinstvenoj prilici da se i treće godine zaredom - u okvirima pomenute trodnevne “kulturno-obrazovne manifestacije” festivalskog tipa, tzv. Nocijevih dana arhitekturice (i urbanizma ugašenoga) - i kulturno uzdižu i obrazuju - što je za svaku pohvalu - mašalah, mašalah - uz primjedbu da su hronični problemi koji pritiskaju crnogorsku arhitektonsko-urbanističku praksu (da ih ne nabrajam) - i ovoga puta, kao i svakoga puta do sada - gurnuti pod tepih.
Moram vam priznati, odmah na početku, da sam i ove godine - kao i u prethodna dva navrata - preskočio Nocijeve dane arhitekturice (i urbanizma ugašenoga) - u potonje vrijeme sam više okrenut teoriji nego praksi - i draže mi je da se družim sa mudrim knjigama nego da slušam mudre arhitektice i jednako mudre arhitekte - ljude iz prakse - koji poglavito dolaze iz sredina koje jesu daleko ispred naše sredine u svakom pogledu, pa tako i u pogledu arhitektonsko-urbanističke prakse - ali ipak nijesu predaleko, ako se razumijemo - i kojima je, uz stanovite nadoknade, u ovom konkretnom slučaju stavljeno u zadatak da uljuljkaju beslovesni domicilni arhitektonski kadar - u žalosnoj iluziji da se (i) u ovoj našoj žabokrečini nešto dešava.
OK, do mene je - nije do Nocijevih dana arhitekturice (i urbanizma ugašenoga) - biće da sam previše star i previše ogorčen da ne bih razmišljao o stanju stvari (der Stand der Dinge) - o tome što starija i najstarija postava crnogorskih arhitektica i arhitekata ostavlja u nasljeđe mladim crnogorskim arhitekticama - mnogo mladim, mnogo slatkim - i jednako mladim i jednako slatkim arhitektima.
I sve dok se neko iz plejade mlađih i najmlađih crnogorskih arhitektica i arhitekata ne osjeti prozvanim i pozvanim da ispjeva tu veselu pjesmu o stanju stvari na crnogorskoj arhitektonskoj sceni - koja ne postoji, ali hajde da se pravimo, kao i do sada, da postoji - osuđeni ste, izgleda, na moje nevoljne lamente...
***
Dakle, ako mene pitate, najblistaviji momenat na Internet adresi daniarhitekture.me je ono: “UPLATI KOTIZACIJU” - odmah ispod “LIMITLESS” - što upućuje na zaključak da su apetiti udarnog tandema koji je stajao iza sva tri izdanja Dana arhitekturice - a po pitanju ubiranja kotizacija - jednostavno bezgranični - ili što bi se reklo: LIMITLESS...
Da je neka para, pa da razumijemo - ali nije, nažalost - što baca tugaljivu sjenku ne samo na aspiracije druga Nocija i drugarice... kako se zvaše... nego na kompletan tzv. Organizacioni tim Dana arhitekturice - uključujući i dvije najsjajnije zvijezde: neizostavnu gospođu dekanesu Perović (AF UCG) - i Micu Kanu (Ko ako ne Mica Kana i sedam Kanica, arhitektica mladih).
Pa onda imamo, ispod taba “KOTIZACIJA” - ispod taba kojemu je pripala najznačajnija uloga na pomenutoj adresi, te je stoga dat u vrlo upadljivoj tirkiznoj boji: Standardna, veli, cijena kotizacije - 70 eura - uz imperativ: Kupi karte! - što bi bila prva opcija - druga opcija je predviđena za đake, studente i vojsku - riječ je o vrlo razumnih 42 eura - Kupi karte! - a kako ne vjerujem da bih prošao kao “student” (tačno mi ponekad dođe žao što sam diplomirao) - postoji i treća opcija: Vip kotizacija - 120 eura - Kupi kartu! - u cijenu koje su uključena “posebna sjedišta” i “pristup VIP sobi sa osvježenjem”.
Kladio bih se, šalu na stranu, da čak ni Neimar svjetskoga renomea - bjelopoljski Le Korbizje - koji je vrlo sklon svakovrsnim ispadima - ne bi dozvolio sebi da sjedne u to posebno sjedište i da se pojavi u VIP sobi sa osvježenjem - uz primjedbu, naravno, da nije precizirano o kojoj vrsti osvježenja je ovdje riječ...
I to bi bilo, otprilike, sve što možete iskopati na adresi daniarhitekture.me - između taba “KOTIZACIJA” (turquoise) i taba “UPLATI KOTIZACIJU” (pink)...
Weird, Wild and Wonderful! - što bi se reklo...
I sve to u režiji Nocijeve Strukovne komore arhitektica i arhitekata mladih - i pod budnim okom druga Srla - koji stoji kano klisurina i ispred i iza budžeta Inženjerske komore Crne nam Gore...
***
“Cilj Dana arhitekturice je”, veli na Instagramu, pod firmom IKCG, “prepoznati aktuelne trendove (ako su trendovi, valjda se podrazumijeva da su aktuelni, teško da trendovi mogu biti neaktuelni - op.a.) i predstaviti najprogresivnije ideje” - one manje progresivne ideje će nam, pretpostavljam, predstaviti neko drugi - jer Noci i ova... kako se zvaše falim te bože... drže samo prvoklasnu robu: originale.
I još veli da Dani arhitekturice nijesu “samo događaj”, molim vas, “već platforma (Platforma! - op.a.) koja povezuje stručnjake iz cijelog svijeta” - i baš u tome bi negdje i bila uloga Dana arhitekturice na vječno tmurnom nebu crnogorske arhitekturice i urbanizma ugašenoga: u podgrijavanju iluzije da smo (i mi) dio svijeta - jer u protivnom nas ne bi posjećivali nosioci “najprogresivnijih ideja” - među kojima nema ni jedne jedine istinske zvijezde sa međunarodne arhitektonske scene - i kojima su Noci i ova... zaboravih joj ime... uvalili i dodatnu obavezu da bace pogled na prošlogodišnju domicilnu arhitektonsku produkciju i da proberu par momenata - i to u nekoliko kategorija, vjerovali ili ne - a nijesu izostale ni tzv. “posebne nagrade” - za “poseban doprinos” razvoju crnogorske arhitekturice (i urbanizma ugašenoga).
I dok čekamo (i ništa ne činimo) da crnogorska arhitekturica mlada (i pripadajući joj urbanizam ugašeni) stane na vlastite noge - tj. da izgradi zeru samosvijesti i samopoštovanja - što je jedan od ključnih preduslova etabliranju nečega što bi jednoga dana (možda) moglo da postane i famozna arhitektonsko-urbanistička scena - tu su Nocijevi dani arhitekturice (i urbanizma ugašenoga) - uz imperativ uplate kotizacija: Kupi kartu! Kupi kartu!
I još da se desilo da Slaven zažmuri (po ručku) - pa da mu se javi da bi trebalo da baš on (a ne neko drugi) otvori treće po redu Nocijeve dane arhitekturice (i urbanizma ugašenoga)...
Našoj sreći ne bi kraja blio...
***
I za kraj - umjesto zaključka - komentar koji se pojavio na Instagram profilu “casopisprostor” 15. oktobra tekuće godine - ispod linka na intervju sa ovom... nikako da joj se sjetim imena... povodom (u to vrijeme) predstojećih Nocijevih dana arhitekturice (i urbanizma ugašenoga).
Pa kaže: “patricijaolivijacaja_Umjesto naziva “Limitless” mogli ste da (Nocijeve dane arhitekturice (i urbanizma ugašenoga) - op.a.) nazovete “Horor” i da prikažete sve uspjehe crnogorske arhitekture sa akcentom na urbanizmu i uništavanju prostora.”
Bonus video:
