U pojedinim profesijama u Crnoj Gori uopšte nema žena sa invaliditetom, upozorili su iz Udruženja mladih sa hendikepom (UMHCG).
Izvršna direktorica tog Udruženja, Marina Vujačić, kazala je da se žene sa invaliditetom širom svijeta suočavaju se sa višestrukim i težim oblicima diskriminacije na osnovu pola i po osnovu invaliditeta
„Žene i djevojke s invaliditetom često su posljednje u nizu koje dobiju potrebnu podršku za obrazovanje, zapošljavanje, odgovarajuće službe opšte zdravstvene zaštite. Ženama i djevojkama s invaliditetom se poslednjima omogućava da prevaziđu siromaštvo i postignu produktivan i ispunjen život, pojasnila je Vujačić.
To, kako je navela, posebno zabrinjava s obzirom na koncentraciju žena s invaliditetom među siromašnim i seoskim zajednicama u zemljama u razvoju.
„U mnogim zemljama u razvoju, mogućnosti i pristupačnost za djevojčice i žene s invaliditetom su izuzetno ograničene, što znači da su često potpuno zavisne od drugih za osnovnu egzistenciju“, kazala je Vujačić.
Prema njenim riječima, stigma, getoizam i predrasude prema toj grupi zbog njihovog pola, invaliditeta, ili oboje, na izrazito su visokom nivou, a žene s invaliditetom više nego bilo ko drugi se stide sebe same zbog odnosa porodice, okruženja i cijelog društva.
Vujačić je podsjetila da Konvencija UN o pravima osoba s invaliditetom prepoznaje te izazove sa kojima se suočavaju žene i djevojke s invaliditetom, i poziva države da preduzmu mjere koje garantuju potpuno i ravnopravno učešće i uživanje ljudskih prava i osnovnih sloboda i žena i djevojaka s invaliditetom.
Konvencija, takođe, priznaje da su žene i djevojke s invaliditetom često pod većim rizikom, kako unutar tako i izvan kuće, od nasilja, povrede ili zlostavljanja, zanemarivanja ili nemarnog odnosa, maltretiranja ili eksploatacije.
„Međutim, domaće zakonodavstvo, strategije i druge politike često zaborave na djevojke i žene s invaliditetom i skoro nikada ne predviđaju mjere za izjednačavanje mogućnosti žena s invaliditetom u društvu. Iako nemaju adekvatne uslove za obrazovanje, zapošljavanje, društveni i politički aktivizam, na drugoj strani ipak, jednako kao i druge žene imaju svoju 'poželjnu ulogu' u kući, osim vrlo važne uloge supruge i majke“, kazala je Vujačić.
Ona je poručila da Međunarodni dan žena ne smije biti samo prilika za slavlje i obilježavanje, a time i brisanje onoga što je ili nije učinjeno tokom godine ženama, pa i onima sa invaliditetom.
„Već mora biti dan, kao i svaki drugi, posvećen p(r)ozivanju vlasti da pokrene inicijativu, sprovede konkretne mjere i pruži jednake mogućnosti i šanse ženama s invaliditetom da se obrazuju, zaposle, rade i žive na dostojanstven način“, naglasila je Vujačić.
Kako je kazala, žene s invaliditetom nijesu podstaknute da se ostvare kao majke, da se bave preduzetništvom, a kamoli politikom ili nekom drugom javnom djelatnošću.
„Čak, šta više, iz mnogih od tih djelatnosti, koje fizički izgled i privlačnost stavljaju u prvi plan su potpuno isključene i zanemarene, često zabiravljajući koliko su upravo i žene s invaliditetom mijenjale društvo i sam pogled na invaliditet kroz istoriju“, rekla je Vujačić.
Zbog toga je, smatra ona, krtajnje vrijeme da država i društvo prestanu da se opravdavaju tradicijom, kulturom, istorijskim prilikama i navikama.
„I da počnemo da preuzimamo odgovornost za one pored nas, koje samo nazivamo nježnijim i ljepšim polom", zaključila je Vujačić.
Bonus video:
