Kroz postavku koja svjesno probija zidove između glumca i publike, brišući granicu između igre i stvarnosti, renomirani reditelj Paolo Mađeli je predstavom “Večeras improvizujemo” možda najbliže od svih donio čitanje Luiđija Pirandela. To je istakao glumac Miloš Pejović nakon što je predstava premijerno izvedena na sceni Crnogorskog narodnog pozorišta (CNP), u subotu veče.
Tako je, na najbolji način, kako i dolikuje, uz ovacije i oduševljenje publike, zvanično otvorena nova, 72. sezona nacionalnog teatra - predstavom prema kultnom djelu nobelovca Luiđija Pirandela, a u režiji jednog od najznačajnijih evropskih reditelja.
“U ovoj predstavi, glumci ne igraju samo uloge - oni ih žive, jer su izabrani upravo zbog onoga što jesu.To daje predstavi jednu posebnu tenziju: iako je sve unaprijed precizno režirano, igra djeluje kao da nastaje u trenutku. Glumci igraju kao da improvizuju i baš u tom prividu spontanosti, krije se najveći izazov ove postavke”, rekao je Pejović nakon sjajne igre.
Definitivno drugačiji teatar, snažna inscenacija i predstava puna emocija koja donosi svijet za sebe, u autentičnom Mađelijevom stilu ostavila je snažan utisak na publiku. U duhu savremenog izraza, ansambl je pokazao izuzetnu umjetničku snagu, energiju i glumačku suptilnost, osvajajući prisutne od prve scene i uvodeći ih u priču koja razbija barijere. Repriza predstave je večeras, na Velikoj sceni u 20 časova.
Osvrnuvši se na stvaralaštvo italijanskog dramaturga i pisca, a kojeg smatra jednim od najznačajnijih književnika protekla dva vijeka i nezaobilaznim tvorcem modernog teatra, reditelj Mađeli je podsjetio da je on bio i blizak prijatelj Alberta Ajnštajna...
“Možda šira javnost to ne zna, ali Pirandelo je bio blizak prijatelj Alberta Ajnštajna, a njihova razmjena ideja obogatila je i njegova filozofska promišljanja. Posebno ga je fasciniralo pitanje: da li sam ja zapravo onaj koji mislim da jesam, ili postoji neko drugi u meni, neka unutrašnja stvarnost koja se razlikuje od spoljašnjeg ja?”, naveo je Mađeli, nazivajući ga ranije i kontinentom koji je teško upoznati.
“Pirandelo je za mene jedan od najinteresantnijih intelektualaca u Evropi u posljednjih 150 godina i zato mu se čitavog života vraćam”, konstatovao je.
Mađeli je izrazio zadovoljstvo radom u CNP-u, sa čijim se glumcima i ranije susretao. Istakao je da je većinu glumaca dobro poznavao i prije samog procesa, dok se sa nekima od njih susreo prvi put. Za sve njih nije štedio riječi hvale, a posebno je istakao mlade glumce, opisujući ih kao božanstvene.
“Imate zaista sjajnu glumačku školu, što se jasno vidi u njihovoj izvedbi i pristupu. To vas izdvaja od mnogih drugih ansambala”, naglasio je Mađeli, koji je ujedno i počasni član Crnogorskog narodnog pozorišta i jedan od ranijih dobitnika Velike nagrade nacionalnog teatra.
Glumac Simo Trebješanin igra lika koji u jednom trenutku kaže: “Umjetnost se na izvjestan način sveti životu, jer je stvaralački čin autentičan samo ako uspije da pređe granicu vremena”... Trebješanin smatra da je ansambl i komad u konačnici u tome i uspio, te da su granicu vremena, zbilja i prešli.
Istakao je da je uloga koju tumači donijela brojne izazove i zahtijevala potpuno posvećivanje procesu, a kako on, tako je i kompletna ekipa pružila sve od sebe, što je dalo rezultata.
“Rad na ovoj ulozi bio je izuzetno složen - ne samo zbog njenog unutrašnjeg ritma i dubine, već i zbog same forme predstave, koja traži stalnu budnost, prisustvo i otvorenost. Bilo je zaista zahtjevno pronaći se unutar tog svijeta, ali je istovremeno i neprocjenjivo iskustvo rasta i istraživanja”, rekao je Trebješanin.
Posebno je naglasio vrijednost saradnje sa rediteljem kakav je Paolo Mađeli.
“On je reditelj koji prije svega voli glumce, zna da iz svakog glumca izvuče ono najdublje i najiskrenije, a da mu pritom pruži prostor da raste i razvija se. Ta vrsta saradnje ostavlja snažan trag na svakom od nas”, kazao je Trebješanin.
Prvakinja drame CNP-a Ana Vujošević istakla je da je rad na predstavi bio izuzetno zahtjevan i intenzivan, ali i duboko inspirativan.
“Proces je bio naporan, pun izazova, ali i beskrajno kreativan. Sada, kada vidimo kako publika reaguje, jasno je da se svaki trud isplatio. Ovo je iskustvo koje nas je sve profesionalno, ali i lično obogatilo”, kazala je Vujošević.
Dodala je i da su, nakon jako teškog i zahtjevnog rada, s nadom uspjeli da dočaraju ljutnju i razočaranje zbog života kakav živimo, što smatra najvećim uspjehom ove predstave.
Pored njih, uloge u predstavi tumače: Dejan Ivanić, Ana Vučković, Jelena Minić, Jelena Nenezić, Radmila Škuletić, Anja Misović, Luka Stanković, Nikola Perišić, Jovan Dabović, Matija Memedović i Ognjen Sekulić.
Adaptaciju i dramaturgiju potpisuje Željka Udovičić Pleština, kostimografiju Lina Leković, scenografiju i video Ivan Marušić Klif, dizajn svjetla Paolo Mađeli i Sreten Milošević, a muziku Damir Martinović Mrle i Ivanka Mazurkijević. Asistentkinja režije je Nataša Milićević, korepetitorka Marija Mitrović, lektorka Dubravka Drakić, asistentkinja kostimografije Maša Mirković, a izvršna producentkinja Vukosava Tomović.
Bonus video:
